Ирсэн зүгтээ өндийхөд Хацар илбэх салхин,нулимс тээгээд одоход Хагсарч онгосон талдаа бороо болон асгарч Ханалаа гээд түлхэхэд нь,нар болон залгилаад Хашгирч ургах цэцгэн дунд хаан суумаар бодогдоно Ирсэн зүгтээ өндийхөд Хүлгийн шанхнаас үсчих хөлсөн дуслууд бөмбөрөн Хүний үнэр тээгээд хөрсөн дээгүүр солонгороход Хүрэн толгойн сүүдэр хүүшлэн дөхөж бараадахад Хүү нь болсон нутагтаан хүнээрээ үлдмээр бодогдоно Ирсэн зүгтээ өндийхөд Уулын хөх салхины өнгө нь хэвээр харагдаад Урьд эртийн домог урдуур хойгуур хөглөрөхөд Урсан өнгөрсөн жилүүд, хураасан адуу шиг пижигнээд Унасан морь дугтрахад цалам шидмээр бодогдоно Ирсэн зүгтээ өндийхөд Талын салхинд боссон таанын үнэр дэгдэж Тархин аглагт даяанчлагч бурхны үртэй золгоход Төөлөх биены жаргалд,тоолох нас хоргодон Тэнгэрийн нарыг хөтөлж очоод,тоонондоо уямаар бодогдоно Ирсэн зүгтээ өндийхөд Голын цэнхэр салхин, галын үнэр тээгээд Газрын холд дэргэсэн, хүлгийн чихэнд сортолзоход Гаднаан саравчлан зогсохгүй ижий минь гэнэт бодогдоод Гарын хуруунд суларсан жолоо чангалан гэлдрэв би Б.Сүхбаатар
Сайхан залуу аавынхаа тэргүүнд буурал орсныг анх үзээд Саваагүй томоогүй хүүхэд насаан би тэр жилийнх нь шувуудтай хамт буцаасан Санчиганд нь нэмэх мөнгөн сорны тоолон жаргаана даа тэгвэл гэхэд Санаснаар даанч болохгүй явна ааваа
Бүүвэйт хонгор эжийн тухай дуу мэдээж олон Бүдэгхэн гардаг зураг шиг санаатай хийдэг алдаа шиг Бүхий л орчлонд харин аавын ач гэж дуулдаггүй Бүгдийнх нь аав ямар миний аав шиг биш дээ
Гэв гэнэтхэн чиний л тухай бодчихоод
Гэмшиж суухдаа ч хүртэл догдлоод л
Саваагүй хүслээсээ харин ч би айхгүй байна аа
Санаад л байх аваас хүрээд ирэх юм шиг
Зуун шүлэг биччихвэл уужирчих юм шиг
Зуун удаа зөвхөн чамд дуралчихсан юм шиг
Гартаа барьсан номоо гаднаас нь уншиж
Ганцхан удаа би нөгөө ертөнцөд амьдарсаан
Хамаагүй ээ хүрээд ирэхгүй байсан ч
Хайрлан дурласан сэтгэлийн хүлээс алдууртал
Хүлээж хүлээж дараа нь
Хүйтэн гараа даллах гэж
Хүсээд ч байгаа юм ууу чиний тухай бодном
Хөлд орохдоо унаж босон мөрөө гаргаж
Хүйтэн булгийн уснаас нь шүдээ тагштал залгилж
Талын тогоруу нуурын ангир үргээж
Таанын толгой цэцгийн дэлбээ түүж явсан болохоор
Газар шороондоо би хайртай
Толгодын энгэрээр хургаа хариулж явахдаа
Тоодон дээлэндээ чулуу хормойлж гэр барин
Хөрст газрыг нь хотойтол хөл нүцгэн гүйж
Хөнгөн залуу насаа талд үдсэн болохоор
Ээжийн минь амгалан үедээ өрхийг нь татаж
Энгэр бэл дээр цэмцийн харагддаг байсан
Төрсөн гэрийн минь буйр мөөгөн хүрээ татаж
Төө зайгүй амьдралын илч шингээж байдагт нь
Аймгийн сургуульд орчихоод гэрээ санан ганихарч
Ар багийн хотлоор гэрийн бараа ширтэж
Асгарах нулимстай нүдэнд зурайн харагддаг байсан
Алтан шаргал замыг одоо болтол санадагтаа
Уулс толгодын дээгүүр үүлс суунаглан нүүж
Унасан морьны туурай газар хотойтол цавчилж
Учрахын сайхан ерөөлөөр хос зүрхэн цохилж
Уудам талын бэлчээрт хайр амталсан болохоор
Харийн дайсан халдахад гал голомтоо хамгаалж
Халхын сайхан эрчүүд буу мөрлөж мордохдоо
Хатан туулын усыг рашаан гэж амтлан
Хайрга чулуу шороог нь алчууртаа боож явсанд нь
Арван төө биенийхээ алжааж ядрахыг мэдэлгүй
Ариун талын уудамд цуурай хадтал дуулж
Аагтай залуу насныхаа ид бахыг үзэх гэж
Атрын онгон хөрсөнд үр суулгалцсан болохоор
Зуур хоносон сарны тэргэл туяаг орлох гэж
Зуун түмэн зулыг эх газартаа асааж
Тэнхээт биенийхээ хөлсийг дусал дуслаар шингээх гэж
Тэнгэрлэг эх орондоо эзэн нь болж төрсөндөө
Орчлонгийн сүүдрийг наранд ойртуулах гэж Охин дуугаа тэнгэрт хадааж төрсөн - би сайхан бүсгүй Ижийнхээ сайхныг хугаслан авч мэндэлсэн болохоор Эгэл төрхөндөө өөрийн орон зайтай - би сайхан бүсгүй Зуны цэцэг шиг өнгө төгс төрөөгүй ч Зорсон хөшөө шиг бие хаа тэгшгүй ч Зургийн хуар шиг хээ тансаг чимэггүй Залуу насаараа л гоёсон -би сайхан бүсгүй Чиний харцыг өөр лүүгээ удтал чилээлгэж мэдэх Чимэг ч үгүй даруухан - би сайхан бүсгүй Чимээгүйхэн хайрыг чинь зүрхэндээ гэмгүй урьчихаад Чилийтэл хүлээлгэж мэдэх -би сайхан бүсгүй Жавар хургасан сэтгэлд чинь хайрын галаа цогшоож Жаргалд хамтдаа алхлах - би сайхан бүсгүй Цаг цагийн тоосонд үл гундан чамайгаа чимэх Цахилах гөрөөс шиг эрдүүхэн - би сайхан бүсгүй Үйл заяаны учганд би чамайгаа сонгосон хэдий ч Үнэндээ чиний сэтгэл намайг үгүйлсэн - би сайхан бүсгүй Үхэхдээ хүртэл чинийхээ хайранд өлгийдүүлчихээд Өөр ертөнцөд бардамхан алхлах - би сайхан бүсгүй Надад хайрын дээд нинжин сэтгэл дэлгээтэй болохоор Надад харах нүдний эгэл бүхэн цогцлоотой болохоор Надад хамгийн сайхан үрийн тавилан заяатай болохоор Нартад би өөрийгөө сайхан бүсгүй гэж бардам хэлнэ БИ САЙХАН БҮСГҮЙ эх сурвалж
Ээжээ та хүүдээ гомдодгүй биз дээ Хүү чинь уул өргөж таныхаа ачийг хариулах Урт холын бодлын тэнд дараатай л яваа шүү дээ Ээжээ үүрээс нойрыг чинь харамлахдаа өрхөндөө түрүүлж Үдшийн галаас хацрыг чинь өмөөрөхдөө тулгандаа урьтаж Гадаа гэртийн хооронд Гарын хариу баривал болж л байна л даа ээжээ Гэлээ ч ижий минь та Гарынхаа дэргэд гар Нүднийхээ дэргэд нүд байлгах гэж Намайг төрүүлээгүй болохоор Ухаанаасаа ухаан төрүүлсэн болохоор Урт холын бодол минь Тулганы захаас хол байдаг юм шүү ээжээ
Ээжээ та хүүдээ гомдоогүй биз Хүү чинь уул өргөж таныгаа ачийг хариулах Урт холын бодлын тэнд дараатай яваа шүү Нэг л өдөр зай чинь ханхайж Нэгний өглөө хацар эзгүйрнэ гэж Бодож чаддаггүйдээ Үрийнхээ нүдэнд их өтөлж Үлгэсэн мээмээ ширгэсэн гэж бодож чаддаггүйдээ Буянтай таныхаа ачийг би Буцах гийчний бэлгийн хариу шиг яараагүйдээ алдаж мэдэх юм aa Гэлээ ч миний намхан ижий та Хүүдээ битгий гомдоорой Хүү чинь уул өргөж таныхаа ачийг хариулах Урт холын бодлын тэнд дараатай яваа шүү
Ээжээ та хүүдээ гомдоогүй биз дээ Хайртай ээж таныгаа би мөнхийн мөнхөд хайрлая Будан суухаас нь өмнө тэнгэрээ аргадая Буурал нөмөрхөөс нь өмнө ижийгээ хайрлая aa Мөчөө тэнцүүлж өндийн хөлд орохын цагт Мөөмөнд нь байсан сүү сэтгэлд нь шингэдэг ижий минь Мөрөө цувуулж тамгалан хүн болохын цагт Сэтгэлд нь багтаагүй сүү санчиганд нь гэрэлтдэг ижий минь ээ Би боддог юм, зүүн уулын солонго нь баруунаа татсан ч яахав Зүүдлээд сэрхэд, ижий минь дэргэд минь л байвал жаргалтай гэж Би хүсдэг юм өдөр өдрийн аашинд нь уйлж дуулах минь ч яахав Өмөлзсөн хушуугаа би ижийдээ үнсүүлжил байвал жаргалтай гэж Би мөрөөддөг юм дутуутай хатуутай хорвоод нь Бүтэн жаргаагүй ч яахавдээ Дууны мөнхийн эхлэл шиг миний ижий Дэргэд минь л байвал жаргалтай гэж би залбирдаг юм Үүдэн гурван сараас нь нэг нь дутсан ч яахав дээ Үлгэрийн төгсгөл шиг миний ижий Үрдээ харагдаж байвал жаргалтай гэж
Би ижийнхээ тухай дуулж, ижийнхээ тухай шүлгэлж
Тэнгэр мэт бурхан мэт ижий таньдаа Дуун өргөлөө өргөж байна ижий минь ээ.
Өвөл Хавар Зун намрын 4 улирал ээлжилсээр Өчигдөрхөн байсан зүйлс Ул мөргүй үлдэхэд Одоо л бид ойлгох юм даа Оройтож ойлгосондоо Хий дэмий санаа зовох юм Мөнгөтэй болонгуутаа л ижий дээрээ очноо гэж Хүү минь бүү хэлээрэй Мөдхөөн л ижий чинь өнхөрөөд л өгнө Хайртай ижий чинь өнхрөөд өгөхөд Харин тэр үед хүү минь чи Хаана юу хийж явах болдоо Мөнгө төгрөг хэзээд олдоноо Мөнх бусыг л үзчвэл хэзээ олдохын бэ Арав таван төгрөгнөөс илүү Ачит ээждээ эрүүл саруулаар харагдах нь л чухал шүү дээ Яв хүү минь одоохон яв Чамайг л гэсээр хүлээж суугаа Хайртай ижийдээ гүйгээд хурдрхаан оч доо хүү минь Өвөл Хавар Зун намрын 4 улирал ээлжилсээр Өчигдөрхөн байсан зүйлс Ул мөргүй үлдэхэд Одоо л бид ойлгох юм даа Оройтож ойлгосондоо Хий дэмий санаа зовох юм
Нууцхан сэтгэлийн минь гүнээс Нууцгүй хэлхэд чамайг л бодох юм Охин чинийхээ тухай Орой үдэшгүй бодох юм Өр зүрх минь салсан юм шиг Үнэхээр би чинь шаналж байна Орой болоод орондоо ороход Одод түгж саран дэлхийг гийгүүлж байлаа Унтан унтатлаа чиний л тухай Ухаан бодол минь автах юм Хайрын амтыг мэдэрч байх шиг Хамгийн ариуныг ойлгож байх шиг Өр зүрх минь шаналж Өөрийн эрхгүй чамайг л бодох юм Хүсэхэд хясах гэдэг шиг Хүлээхэд зовлон гэдэг шиг Чамтайгаа л уулзмаар байна Чамтайгаа л хамт баймаар байна Ингэж бодсоор би унтах юм Эргэж хөрвөөсөөр төдөлгүй сэрчих юм Сэрээд би эргэж хөрвөөсөөр Сэтгэл минь нэг л шаналгаатай Шинэ өдөртэй золгох юм
“Эх”
Эх хүн гэж Миний ээжийг хэлдэг Ээжээ гэж дуудах Энхрий үр нь би байдаг
Эх хүн бурхан биш ч Элбэрэл хайр нь ид шид байдаг Эмч домч биш ч Эдгээх анагаах нь дом байдаг
Эх хүний
Сүү сэтгэл хоёр нь цагаан байдаг Сүсэг бишрэл нь гэгээн байдаг Сүүдэр газар ч нартай байдаг Сөгдөж суугаад залбирмаар байдаг
Дуун аялгуу нь бүүвэй байдаг Дундаа тасардаггүй аялгуу байдаг Дуулж суугаа нь элбэрэл байдаг Дууны дахилт нь сүү байдаг
Эх хүний Өнө мөнх хайр нь гэгээн байдаг Өгөөмөр сэтгэл нь цагаан байдаг Өглөө нар шиг ялгуун байдаг Үргэлж санахад сайхан байдаг
Төрүүлж өсгөсөн заяа нь эгэлгүй байдаг Түшиж өндийхөд эх хүний хайр дэм байдаг Түгдчиж алхахад урмын үг нь тэнцвэр болдог Түгшиж айхад нөмөр нь ивээл байдаг
Эх хүний Унаж бүдрэхэд сэтгэл нь газар зөөллөдөг Уйлсаар очиход нулмис сэврээх шидтэй байдаг Урмын үг нь бурам шиг байдаг Ухаан тэгширүүлсэн үг нь сургаал байдаг
Эх хүний Ухаан сүү хоёр нь ундарч байдаг Урсгал их мөрөн шиг дэвэрч байдаг Урам шагнал хоёр нь дүүрэн байдаг Уяхан сэтгэл нь хайр байдаг
Хайр ухаан хоёр нь хамт байдаг Халамж энэрэл хоёр нь нар байдаг Халуун сэтгэл нь хайр байдаг Хамтдаа байхад бурхан шиг байдаг
Хариу нэхээгүй сэтгэл нь сүү байдаг Халамж хайр нь амь байдаг Харж суухад бурхан байдаг Хайрлаж санахад шүтмээр байдаг
Эх хүний Үгийн үзүүрт нь сургаал байдаг Өгүүлбэрийн төгсгөл нь ухаан байдаг Үнсэлт бүхэн нь бурам байдаг Үнэний төлөөх сэтгэл байдаг
Тэнгэр их заяа нь эгэлгүй байдаг Тэвчээр хатуужил нь гайхмаар байдаг Тэнцүү биш эр эмийн тавиланд Тээж төрүүлэх их хувьтай байдаг
Буртаггүй сэтгэл нь Булайг нимгэлсэн сүү байдаг Бусдын төлөө шаналах нь Буяны мөр байдаг
Эх хүн
Элбэрэл буяны даллага байдаг Эцэг хүний хайр нь байдаг Эндэх алдах нь үгүй байдаг Ирээдүй цагийн эхлэл байдаг
Эх хүн Бараан нөмөрлөсөн ч гэгээн дүртэй байдаг Бачимдаж орилсон ч тайвшруулах үгтэй байдаг Баяр хөөрийн дээд нь байдаг Байнгà бодогдох бурхан минь байдаг
Алдаа оноог ялгагч нь байдаг Арга ухааны дээд нь байдаг Аз жаргалын замыг заагч нь байдаг Алив бүхний эхлэл нь байдаг Эх хүн
Энэ амьдралын эхлэл байдаг Энэрэл хайрын ундарга байдаг Эхлэл төгсгөлгүй үргэлжлэл байдаг Эрхэм чанарын эх булаг нь байдаг
Үүрд ханийн түшиг байдаг Үргэлж гэгээн саруул байдаг Үдийн нарны илч шиг өгөөмөр байдаг Үнэнч хайр нь дулаан байдаг
Үхэл амьдралын зааг дээр Үргэлж аврагч байдаг Үрдээ биеэ хуваасан ачий нь Үнэлж цэгнэх аргагүй байдаг
Эх хүн Гаслан хяслант хорвоог гэтэлгэгч байдаг Гайхамшигт ачлал нь элбэрэл байдаг Гамшиг аюулыг туулах арга ухаан байдаг Гал халуун сэтгэлийн булаг байдаг
Эх хүн Элэгдэж эмтэрсэн ч Эцсийн ганц амьсгал нь үрдээ л байдаг Ээдрээт амьдралын эсрэг Ирлэж хурцалсан сэтгэл байдаг
Хол ойрын газрыг сэтгэлдээ багтаасан Хорвоогийн амьдралын эхлэл байдаг Хосоор амьдрах тавилангийн Хоёр амины нэг нь байдаг
Бурхан биш ч Бүхний эхлэл амьдрал байдаг Буян хийсэн тус нь Бузрыг арилгасан ухаан байдаг
Газар дээрхи Ганц гэрэл гэгээ нь байдаг Гарцаагүй үнэнийг олж хэлдэг Гайхамшигт үгний эзэн нь байдаг
Энэрэнгүй сэтгэлийн дээд байдаг Эгэлгүй нэгэн хосгүй заяа байдаг Эхлэлээсээ аваад төгсгөл хүртэл Эх авсан ундрага шиг байдаг
Эх хүн гэж Энэ биеийн үндэс байдаг Ирж буцах хорвоогийн Ирээдүй цагийн гүүр нь байдаг
Шүтмээр их буянт хүн ээждээ л залбир Шүлэглэмээр агуу хүн ээжийгээ л хайрла Сүсэглэмээр бурхан хүн ээжийгээ л шүт
Бурханд биш ээждээ л залбир Бусдыг биш ээжийгээ л шүт Буянт эх хүн ээжийгээ л хайрла
Холын бурхадаас илүү ээждээ л залбир Хорвоод хүн болгосон ээжийгээ л шүт Хожим харамсахгүйгээр ээжийгээ л хайрла
Бүхний дээд хүн ээждээ л залбир Бөхөж болохгүй зул ээжийгээ л шүт Бүгдээс илүү зөвхөн ээжийгээ хайрла
Нартай өдөр өдрийн тоогоор ээждээ л залбир Нас насны их буяныг нь шүт Нартад төрүүлсэн ээжийгээ л хайрла
Оддыг биш зөвхөн ээжийгээ л шүт Ондоог биш зөвхөн ээждээ л залбир Орчлонгийн агуу хүн ээжийгээ л хайрла Амь амьдад нь ээждээ л залбир Алс явахаас өмнө амжиж ээжийгээ шүт Ачит эх хүн ээжийгээ л хайрла
Тээж төрүүлсэн их хувь заяанд нь залбир Тэтгэж амилуулсан цагаан сүүг нь шүт Тэнгэрлэг эх хүн ээжийгээ л хайрла
Ээжийгээ хайрлаж байж л бусдыг хайрла Ээжийгээ шүтэж байж л ихэс мэргэдийг шүт Ээждээ залбирч байж л бурханд залбир
Мөнх тэнгэрийн эвээлд багтсан
Мөрөн сумын цуутай ажнай
Мянган хүлгийн салхийг хагалсан
Магнай халиун Халзангийн унага
Дээд тэнгэрийн удамт хүлэг
Дүнжин гаравын түрүү магнай
Дурдан тоостой зулардаг ажнай
Дуусашгүй удамт тэнгэрийн хүлэг
Дөрвөн туурай нь газраас хөөрөөд
Дэлтэй шувуу шиг нисдэг ажнай
Дийлж уралдахаас дутаж үзээгүй
Далавч ургаагүй газрын жигүүртэн
Хөвсгөл нуурын хөөрхөн хүлэг
Хөнгөхөн сэтгэлтэй сэрэглэн ажнай
Хөөлгөж уралдахаас хөөж уралдадгүй
Хөлөндөө эрдэмтэй талын унага
Хөх тэнгэрээс бэлгэнд төрсөн
Хөвчийн хангайн цуутай халиун
Хүлгийн заяа эвээсэн эзнийхээ
Хийморийг босгосон буянтай хүлэг
Баяр наадмын морьдыг хөтлөөд
Буухиа шиг торойгоод гараад ирэхэд
Буурал хөвсгөл цалиган давалгаалж
Болдбаатар уяачийн самсаа шархирна
2016 оны 2 сарын 22нд сартуул Б.Улаанхүү Багануур
Гунигаа нуусан ч нулимсаа чамаас нуугаагүй Гурван нарны хооронд ганцаардлаа бас далдлаагүй Үгсээ залгисан ч үнэнийг чамаас харамлаагүй Үйлийн үртэй хорвоогоос юу ч би харуулдаагүй Наашаа харан инээж цааш харан бvv уйлаач Надад гагцхvv чиний vнэн дvр соньхон Нулимсаа урсган амласан ч уруулаа бусдад амтлуулсаар Нуугдаж болдоггүй орчлонд еерийгее бvv хуураач Зохиомол ертөнцөд амьдрахыг үл хүсдэг учир -анхилуун сvрчигээр aраншингаа нуудаггvй Зохиомол ертөнцөд амьдрахыг үл хүсдэг учир - зохилдоогvй модагаар vзэл бодолоо нуудаггvй Зохиомол ертөнцөд амьдрахыг үл хүсдэг учир - уран цэцэн vгсээр бодол сэтгэлээ нуудаггvй Зохиомол ертөнцөд амьдрахыг үл хүсдэг учир -яралзсан ганган мишээлээр санаа сэдэлээ нуудаггvй. Зохиомол ертөнцөд амьдрагчдад бодит үнэнийг илчлэхээс эмээдэггүй би
Есөн товчтой дээлээ эвхээс задлан өмсөөд Нарны өнгөтэй дурданг зөв эргүүлж бүслээд Саран хэлбэртэй малгайгаар тэргүүн юугаа гоёод Сар шинийн өглөөг амар мэнд угтана уу Аагтай шаргал цайгаа нарны туяатай самарч Алтан төрийн сүлдтэй хойморын тахилдаа дээжлээд Ирэх жилийн төөргийг итгэлийн өнгөөр сүлж Идээ шүүснийхээ дэргэд эрхэмсэг заларах ээждээ Тэнгэрийн өнгөтэй хадгаар ерөөл золгож үнсүүлье Тэргүүн сарын шинийн нэгний энх мэндийг эрье Жаран жараны түүх жаргал хурайлж уухайлна Жаахан шаргын аялгууг гэгэлзүүлсхийгээд уяруулна Жавар салхины үзүүрийг анхны төл амирлуулна Жалгын цасыг сөхөж яргуйн зүүд өндөлзөнө Гартаам манан хөөргийг голомт тойруулан зөрүүлээд Гарч байгаа жилийн өнгө төрхийг хэлэлцэнэ үү Гадаа гэртгүй гоё дээлтэй хүүхдүүд тоглоод Ганцхан Монгол орны тэнгэр хангай уярна уу Хөх өнгөтэй хадгаа барин ерөөл золгож үнсүүлье Хан Монгол олныхоо шинийн нэгний мэндийг эрье
BATSUKH. GANZORIG 2014.01.24
Хөгдөрсөн өвсны замгалсан үндэс хөлийн шилбээр дөрлөнө
Дөрлөгдсөн омог эрчлээ бүрийг чангаруулахад
Дайсэцэн дарлал дарангуйлалыг давиран уухайлах шиг
Өрц нимгэрүүлсэн ган завчилдааны тоосон түүх дурдатгалын мөрөөр цуврана
Алсаас төөнөх нарны туяанд өнчин санагдах
Насан мөнхийн дайлаар мордсон алалдаан хядааны уршиг
Бор гэрт богтлогдсон айдсаар балчирын харцыг мэлмэрүүлж үзэгдэх шиг
Хөлгөн судрын бичээс хүйтэн зэвийн цусан мөрөөр бичигдэнэ
Оддыг он цагийн тооллоор өнгөлсөн их гүрний түүх
Одоо ч оюуны их сэрэлтний сэтгэлийн гүнд гунигын тоосонд хучигдах болж
Халаглах халдах учиргүй хөх зөнт бидний эрчлээ нь чангарсан угшил
Хадны энгэрт хүйтэн зэвээр сэглүүлж өгүүлрэх учиггүй санагдана
... Он цаг гэж байдаг нь үнэнсэн бол одоо биднээс үнэн түүхийг юунд нуунам..,
Ёрлосон зөнгийн ард өнчирсөн их айдас ёс бус
Ёгтлох их дайлал үгний сэг зэм өмхий мэт ёс бус
Зөрсөн амрагын халуун их халил ханилалын хорлолтой ёс бус
Хагцах харлах сэтгэлийн голыг гогдох тамлал ёс бус
Ээдрээ үгүй сэтгэлийн эрч бүрийг зангируулах санаатны үйл ёс бус
Эмзэг нандин үгсийг цээж нүцгэн тэрлэх ёс бус
Өвөр дүүрэн жаргалыг эмтлэх их харууслыг дагуулагч ёс бус
Эрхшээж бус элэглэж бусдаар наадагчийн сэтгэлийн зовлон ёс бус
Алагчлах аминчлах арсалдахын их бялуурал галзуурлын хорлол ёс бус
Амьд үхсэн ад зэдгэрийн хүүхэн харцны цочрол айдаст ёс бус
Тамлал тайллага тайлах их нигуурт сэтгэлийн дүрээр наадагч ёс бус
Тахил мандалын зөрлөгт өргөл үйлдлээр бузарлагчийн идээ ёс бус
Д.Батзул
Усан цэнхэр тэнгэрийг нүд цавчилгүй ширтэж
Уудам шаргал талын зөөлөн хөрсийг үнэрлэж
Уралдах хурдан морьдын туурайн чимээг чагнаж
Уртын сайхан дууны яруухан эгшгийг сонсож
Улаан шаргал цайны самарсан сүүнд нь уусаж
Улбар цэнхэр дөлтэй задгай галанд дулаацаж
Уураг сүүлний амтыг нэхий өлгийнд амтлаж
Уньтай ханатай гэрийн бүслүүр түшин тэнцэж
Ургах улаан нартай өглөө болгон золгосоор
Унаган төрсөн биеэ ханхайж өсхийг харзнаж
Удам дагасан шөрөмсөө хөвчөрч зангирахыг хүлээж
Унаганы хөхүүл саамаар айраг эсгэн залигласан
Би цэвэр ариун цустай жинхэн монгол эр хүн
Би цэнхэр тамгаараа батласан халх монголын эр хүн
Уургын уртыг суналзуулж адуугаа хураан хөндөлдөж
Усан тэлмэн жороотой хүлгийн сайхныг сонгон барьж
Уран ганган гишигдлийг нь хазгай суун тааруулаад
Уулын хүрэн бүргэд шиг нисгэн халигуулан гангар ч
Уужим тэнүүн нутгийнхаа цэнгэг агаараар амьсгалаж
Улаан залаат монголынхоо удмыг залгасан эр хүн би
2016 оны-2-сарын 2 нд сартуул Б.Улаанхүү Багануур
Хоёр үзүүртэй утас шиг энэ сэтгэл гачлантай
Хөг үгүй ятга шиг нэг л онцгүй
Хаашаа л бол хаашаа холбирч мэдэх энэ зүрх
Хатаж орхисон цэцэг шиг нэг л ёозгүй
Сэтгэл гэгч нь ийм олон араншинтай атал
Саран авхайд хүслээ дайж би юу хийнэ
Зүрх гэгч нь ийм олон өнгөтэй байхад
Зүрхлэн би ам гарах хэрэг байна уу даа
Хэзээ л бол хэзээ, хэдийд л бол хэдийд
Дураар хувирч болох сэтгэл зүрх гэдэг
Хээрийн саваагүй салхинаас ч бэрх
Дотоод ертөнцийн минь нэгэн орчил л юм даа
Алсран одсон он жилүүдийн нугачаанд
Аавтайгаа би мөнхөд амьдрах юм шиг санаж
Эрх танхил охины дүрээр
Энгэрт тань ямагт зүүгдэх юм шиг бодож
Цаг хугацаа хэчнээн чиг өнгөрсөн таныгаа
Цал буурал болохгүй юм шиг санажээ
Өдөр хоног урсан холдлоо ч таныгаа
Өнөөдрөөрөө л байх юм шиг эндүүрч охин чинь
Дандаа л тантайгаа дуулалдан жаргана гэж
Даан чиг хол мөрөөдөж үр чинь
Дэврүүн багын тэр л янзаараа
Дэргэдээс тань үргэлж зүүгдэх юм шиг андуурч
Бурхан Буддад мянгантаа залбираад
Буцаад нэг хүүхэд болохсон
Зөрүүдлэн байж таныгаа гомдоосноо
Засчихмаар санагдаад болохгүй юм, аав аа
Ид шид гэж хэрэв байдаг сан бол
Эргээд би хүүхэд болохсон
Элдвээр аяглаж таныхаа урмыг хугалснаа
Энүүхэндээ бас залруулчихмаар байна
Сайхан аавынхаа нөмөрт нь өссөн би азтай хүн
Саран авхай ч атаархам би жаргалтай хүн
Амьдралыг минь тэгшитгэх үнэтэй сургаал хайрлах
Аавтайдаа би хамгаас баян хүн
/Б.Батцэцэг/
Бүсгүй хүн түмэн учгийг тайлах хатан ухаантай
Бүрхэг өдөр ч ханиа гийгүүлэх гэрэлт дэнлүү
Балчир үрдээ бүүвэй аялсан дар эх шиг бай гэж
Бодлын үр минь нахиалсан тэр мөчөөс өдий хүртэл сургамжилжээ
Настан буурлынхаа сургаалаар би
Намар намартаа шарлах навчис адил эмзэгхэн
Нартай борооны дараах солонго мэт үзэсгэлэнтэй
Нахиа бүрээсээ гэрэл цацруулсан бүсгүй цэцэг болжээ
Гэвч би хатан заяанаасаа зөрж
Ган илдийг гартаа барихгүй бол
Төөрөг тавилангаа түрдээ орхиод
Төрийн хэрэгт хошуу дүрэхгүй юм бол
Түүх шастир дахь өвгөдийн минь үйл баларч
Талын дайчдын босгосон аугаа Монгол ангалд унах нь
Хэдхээн хувалз Монголын минь толгойд шигдчихээд
Халуун цус, хатан зоригийг минь сорж дуусах нь
Эм хүн байтал төрийн хэрэгт дурлаад гэж
Ээ дээ, та нар минь л бүү тэгж хэл
Зүү, утас сүвлэх заяатай бүсгүй хүн юм шүү би гэж
Зүрхэндээ өөрийгөө намжааж олоон жил боллоо
Хаан заяат эрчүүд байхад алзахгүй дээ гэж
Хайран чиг олон жилийг үдэж өнгөрөөлөө
Харсаар байтал Азийн зүрхэн дэх сувд минь
Харлаж гундаад гэрэл нь бөхсөөр төд удлаа
Хангалттай гэдэг үгээр бамбай хийгээд
Ган илдээрээ тэр хувалз нартай би тэмцье
Үгийн хүчээр тэднийг жадлаад
Үр хойчдоо улсаа хүлээлгэе
Чадал чинь ердөө л энэ үү гэж бүү бас
Чангахан дуугарч чадахгүй ч
Алган чинээ цаасан дээрээ
Аянга ниргүүлэн та нартай уулзъя
Эцэг өвгөдийн халуун амь, биений төлөөсөнд ирсэн
Энэ Монголынхоо ширхэг чулуу, дусал усыг ч хайрлах учиртай
Эцэг өвгөдийн эрдэнэт амь, үнэт үйлийг
Эдүгээ бид үнэгүйдүүлэх учир үгүй
Эм хүн гэлээ ч би эх орны хүү
Эм хүн боловч би монгол хүн
Үрээ харамлах эхийн сэтгэлээр
Үнэт монголоо турьхан биеэрээ хамгаалах би бүсгүй хүн
Тэтгэрт тэтгэгдсэн эгэл монгол эмэгтэй
Тэвчээр заасан бүсгүй заяа
Талд ургаж, мөнхөд тэнгэр өөд ширтсэн
Танхилхан өссөн талын сарнай
Ээжийнхээ энгэрт зүүгдэж Эрхэлж өссөн юм болхоор Эргэх дөрвөн цагийн уртад Эх орон минь надад юунаас ч үнэтэй Эмээлийн зүг өөрчлөн өртөөлсөн ч Эрдэнэсийн сан шиг эх хэлээ та нар бүү март Ижийтэйгээ цуг өсөж торнисон юм чинь Эхийнхээ хэвлий шиг эх орноо бүү умарт Энэ сайхан хорвоо дэлхийд Ижийгүй хүн гэж байдаггүй юм Эх орноо хэрэв чи умартвал Ижийтэй хүнд өөрийгөө бүү тооц Ижилхэндээ ээж аавын хүүхдүүд Ээжээ гэж хэлд орохдоо Эх хэлээ тэд мэдэрдэг юм Эрээн барааныг үзсэний эцэст Эргэж буцдаггүй энэ ертөнцөд Эх орон, эх хэл, ижийтэй хүн гэдгээрээ бахархдаг юм.
Шуурайн Солонго: Гималай
Шуурайн Солонго: ТООРОЛЖИН
Ш.Сундуйжав : Үүр цайж байна
Э.Үржинханд : Хос ном мэндэллээ
Б.Болдсүх : Таг мартсан тангараг
Ч.Дагмидмаа
Та бүхэн өөрсдөө шүлэг, өгүүлэл оруулахыг хүсвэл энд дарж нэмж болно.
Та монгол гарын драйвэр ашиглан бичээрэй. Оруулсан мэдээллийг админ үзээд идэвхжүүлнэ.
art_11.jpg Хэмжээс: 600x356 105k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 5312
mongolia2007year-017.JPG Хэмжээс: 600x450 48k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 4534
IMG_1138.jpg Хэмжээс: 600x800 106k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 5495
Нэр: Э-шуудан: Санал хүсэлт:
Facebook 
Twitter 
