Өөрийнхөө хүслээр сонгоогүй юмаа энэ хатуу амьдарлыг
Өв тэгш явах гэж хүний ёсноос гажихгүйг хичээсэн юм Өнчин зулын гэрэл шиг сүүмэлзэх төдий найдварт итгэж Өрх гэрийнхээ галыг өрдөж хэрсүү сууж хатуужиж яваа юм
Амьхандаа л болгох гэж гэрт гадаагүй хүйсээ сольсоор Алга хөрвүүлэх шиг нүүрээ буруулсан хорвоотой тэмцэж Аз жаргалтай өдөр ирнэ гэж үрсдээ ярьж тайтгараад Айл гэрээ толгойлж биеэ даасан сэтгэл дүүргэх ээжүүд
Vхээд тєрєх диваажингийн орон
Vvлнээс дээш бий гэлцэнэ Vнэн ч бай, худал ч бай тэр яахав Vхэхийн тэр цагт харин,
Залууд хийсэн vйлийн vрээр Замбуулингийн тэр диваажинд биш Энэ биеэрээ эдэлж дуусах Эрлэг тамд нь очих байлгvй
Алтан дэлхийн диваажин гэж Аргагvй vнэхээр байдаг бол Амралтын "путевк" олоод Арын хаалгаар нь очих юмсан
Очихгvй ч гэсэн яахав Орноосоо нэг хармаар байна Ондоо хvнд ацаглах гэлгvй Орж нэг vзмээр байна
Ээжийнхээ ээж нь байж ганц удаа үзэхсэн
Энгэртээ тэврээд намайг хайрласан хайраар нь хайрлахсан Үүрийн шөнөөр нойроо хугаслаж нэг өглөө сэрэхсэн Үрээ гэсэн ээжийн сэтгэлийг биеэрээ мэдрэхсэн Гурван цагийн огтлолцолд намайг авчирах гэж Хэвлийдээ нууж ирэхдээ ямар их ядарсаныг нь яс өвдтөл мэдрэхсэн Ганцхан миний төлөө хорвоог уйлтал бүүвэй аялаж хонохдоо Хүйтэн тачигнасан өвлийн шөнө яаж даарсаныг нь чөмөг царцтал мэдрэхсэн
Чиний л өмнө би
Онош нь тодорхойгүй
Сэтгэцийн өвчтөн мэт зогсож
Чиний л шалгуураар би
Худлын өмнө гарцаагүй
Үнэнг сонгино мэт хальсалж
Нялхсын нүд мэт тогтворгүй харцаар
Ханан дээрх жаазтай уран зургийг
халаасны хулгайч мэт нэгжинэ...
Энд чи алга,
Үнэр чинь ч алга.
Аниргүй.
Тэр намрын шувууд тэнгэр эсгээд нисчихсэн
Тэнүүн талын салхийг зүсээд алсад буцчихсан Манхан жаахан толгодод хяруу дуудаад ганганчихсан Манай танай хоёрыг саахалтаас нүүлгээд холдуулчихсан
Ижий согоо сөл дагаад хашаа ч юм бэлччихсэн Ижил ангир ганганаад бусдаас сүүлд хоцорчихсон Ир нь ханасан хүлэг эмээлгүй шондоод уяуулчихсан Ижил хоёр сэтгэл биесээ үгүйлээд холдчихсон
Хишиг өдөр товлон дөрөө харшихын хүсэлд ээрэгдэж Хархан нүдэн чинийхээ инээх дуугаар эзгүйр ч Танай манай хоёр буйр сэлгээд ачаалчихсан Талын жаахан толгод болзоо дуудаад ганцаардчихсан
Заяаны юмаа түшилдээ найз минь
Завсарын юм налж унасаар байгаад Наад залуу нас чинь Навч шиг хийслээ Хамаг залуу нас чинь Хадаас шиг зэвэрч гүйцлээ.
Толгойны чинь ус бууралтах нь Төмсгөндөө хүүхэд чинь өтлөх нь Хотын утаа үзэх гэж бус Хүүгийнхээ утааг үзэх ижий чинь ирсээн.
Анд минь чи амьдралаа бодооч Аяга бантан хутгаж өгөх амрагаа олооч Алийн болгон чи бэлэн гоймон идэж Авдарт мартагдсан торго шиг сэмэрч явах юм бэ
БАРИНТАГТ СУДРЫН НЭРТЭЙ БАНЗРАГЧИЙН ХҮҮ БАТЧУЛУУН ТАНЬД БАРИХ ШҮЛЭГ ИНУ.
Болзол үгүй хорвоогийн үхэлтэй 40 жил тулалдаж Борхон заяат түмэнтээ наслахын баяр бэлэглэсэн Анагаах эрдэмийн шидийг их сургуульдаа эзэмшиж Ахиулах дээд дамжааг Орос Японд мэргэшсэн Тархи мэдрэл мэс заслын Тэргүүлэх зэргийн эмч Түмний энхийн манааны Хүний гавьяат цолтон Чулуутын гүн хавцлын галт уулын эрчимтэй Чухаг цаг тулахад халирч буцахгүй зоригтой Уураг тархины голомтот өвчнийг сөгтгөн номхотгож Ухаантны дээд нөхөдтэйгээ Төрийн соёрхол хүртсэн Лагшин тунгалаг оюуны саруулсах замын хөтөч Лавай цагаан сарны дор Шастины эмнэлгийн “сахиул” Уярам хайрын сэтгэлээ Далайн Даникадаа зориулсан Улсын клиникийн профессор, зөвлөх суудлын эзэн Ууган хүү Батболддоо уураг тархины дуран авиагаа өгч Удаахь хүү Баярсайханаа төрийн албанд зүтгүүлсэн Нарийвчилж шунасан эрдмээрээ ази дэлхийдээ шилэгдсэн Наашлах цагийн алдар нь Хөдөлмөрийн баатар Батчулуун. Хууль зүйн ухааны доктор /PhD/ Ширчингийн Сүхбаатар 2017.1.5
Би морь унаж майга болсон Монгол
Суунаг ногоон талд ханаан дугуйлах шиг майга
Суран бугуйл тэнгэрт гогцойрох шиг майга
Халхын их занабазарын хадан дээрх мөр шиг майга
Хацар гоо охидын хар саран хөмсөг шиг майга Би майга
Дугараа эргэх шиг майга
Морьд эргэх шиг майга
Уяаны мод шиг майга
Уяачид шиг майга
Хэлхэгэр халхагар бөхчүүд шигээ майга
Хэлсэн ч майга хэлээгүй ч майга Би майга
Яруу найрагч А.Эрдэнэ-Очир энэ шүлгээ хайртай бүсгүйдээ зориулж нэрнийх нь үсгийн дагуу шүлгийнхээ эхний мөрнүүдийг бичсэн юм гэнэ лээ. Гантигмаа гэж. Нэвтрүүлэгч Гантигмаа шүү дээ...
Газрын магнайнаас хөлөрч урссан Сэлэнгийн салаа тохой дээр
Гандсан намрын шаргал өдөр устай мушгиран одохыг харжээ суугаад Ганц дуу чамд зориулан дуулж түүнийгээ тэнгэрийн цээлд нараар мэтгэн Ганихан хорвоогийн өнгөн дээр бусдын зүрхэнд шигтгэн гэрэлтүүлэх болов би Амьдрал мөнхийн зүүд минь тэнгэрийн зурсан зураг миньА Алдааг нь цуглуулахад ч жаргал амтагдмаар хонгор минь Алсаас над руу урссан цаг хугацааны зэрэглээн дундаас
Амжиж миний олж харсан үл мэдэг инээмсэглэлт минь
Хаврын шувуудын гуниглангуй ганганааг
Хайрт минь яагаад тоохгүй байна Хайлам уярам намуухан анир сонсогдохгүй байна гэж үү? Хаа сайгүй шувууд жиргэсээр л Зуны ойд шувууд сүрэглэн ниснэ Зуурдын дурлал гэж тэдэнд байдаггүй Шунан тачааж өөр бусдыг тэд хайдаггүй юм Шувуудын үүрнээс дурлалын жиргээ дуурссаар л Манант намрын улирал хэвийж оджээ Маргааш гэхэд л хүйтний эрч чангарна Шувуудын хичнээн жаргалтай байсан ч Шугуйд бас л хагацал тасардаггүй
Юутай гуниг . . .
"Сонгомол шүлгүүд" блогоос
Хүмүүн сүүдрийнхээ дунд эргэлдэмүй
Хүсэвч сүүдрээсээ үл ангижирмуй Буй юмсыг буйгаар нь яахин таних вэ Бум бужигнасан хүмүүн урсгал дунд Галав эртний тэртээх гялбаанаас Гарцаагүй буй юм сүүдэртэй Алтан бурхад сүүдэргүй гэж үү? Аяа юу гэхэв, амраг минь!
Улангассан бид хоёрын үнсэлдээнээс Улаан гал дүрэлзэж, дарь мэт тэсэр лүү? Ээжийн агар зандан ой дунд
Эцгийн унагасан сүүдэр буюу би
Гүн шөнийн харанхуйг нэвтлэн
Гурван удаа шүдэнз зурав Ялдамхан царайг чинь харах гэж Янагхан нүдийг чинь үзэх гэж Улаахан уруулыг чинь ажих гэж Удаа дараа гэрэл гаргав Далай хайрыг чинь мэдрэх л гэж Дараа нь чамайгаа энхрийлэн тэврэв Анир чимээгүй балар харанхуй
Алаг дэлхийг дахад л нөмрөв
Довжоо өөд алгуурхан алхсаар
Домгийн юм шиг хатагтай гэртээ оров Алсаас ч болов нүдээрээ л үнсэх гэж Амстердамын гудамжаар түүнийг л бараадан Аз жаргалтай хоёр ч цагийг үдэв Хотын гудам аль хэдийн Хов хоосорч эл хуль болов Бүртэлзээд өнгөрсөн хоёрхон цаг Бүтэн өдөр улирсан мэт санагдав Бүхий л амьдралаа түүнд бэлэглэсэн мэт бодогдов Үзэсгэлэнт авхайг сарнайн ертөнц гэж нэрлэмээр Үймээнт Голландын цэцэгт хаалгыг дурсмаар Ертөнцийн гоо сарнайг орхиод явж түвдэхгүй
Ер бусын удаанаар удаанаар би алхана
Тэр үнээн! би хөөрүү хүн
Тэнгэр дээр төрсөн гэж өөрийгөө Харсаар байтал худлаа хэлж Халуурч шүлэглэсэн хүн Тэргэл цагаан сарыг нь чамайгаа гэж Бүлээрч шүлэглэсэн хүн Тэр ч бүү хэл Будант тэнгэрийн танихгүй оддыг минийх гэж Булааж шүлэглэсэн хүн, хүлцэл өчмүү! Өчсөн, өчөөгүй би дэхиад л Онгирох нь Өндөр тэнгэрийн үүлс ахиад л Зангирах нь Хүлэглэж давхисан морины ам ч Халах нь Хүрдэн их дэлхийг мөндөр цохиж алах нь Минийх гэж хэлэх нь Онгирох юм надад их бий
Хорол тоонон дор аргал түлсэн нүүдэлчний Хойморт мандсан нарыг Дагаж өссөн юм болохоор Хомоол үнэртсэн тостой бор Монголдоо Хийморийн гэгээн дарцаг шиг Дэрвэж өссөн юм болохоор Гунигийн сараал мананд Бүдчиж явахын цагт Нутгийн хөх уулс нь Салхиараа аргаддаг болохоор Гурван усны нэрмэлд Халамцаж явахын цагт Нулимст хөх уулс нь
Жавраараа алгаддаг болохоор
Шинэ өглөөн наран инээж угтдаг тухай
Шингэж одох болгондоо гуниг тээдэг тухай
Мартаж үгүйлэхийн тулд маргааш ирдэг тухай
Манант орчлонгийн үнэн, зовлонгоор төгсдөг тухай
Буцах цагийн аниртай дууг
Бусдаас нууж өөртөө зориулъя
Үртэй хүмүүн бүхэн жаргаж дуулдаг тухай
Үйлийн үнэнд гүйцэгдэн хагацаж дуусдаг тухай
Хагдарч гандахын тулд цэцэгс ургадаг тухай
Хамгаас хайртай бүхэн минь хальж одохын тухай
Гүйцэт боловсорч ханаад хальсаа тэмтэрч байгаа жүрж шиг нартай
Гүү зогсоогоороо унтаад зүүднээсээ сэрж чадахгүй байгаа юм шиг талтай Гүнрүүгээ түрсэн үндэс эрдэнийн чулууг тойрч байгаа юм шиг сартай Гүүр хуучирч хөхрөөд урсан одож байгаа юм шиг салхитай Эх орон минь Цагаан согоо манан зуугаад амаржиж байгаа юм шиг үдэштэй Цасыг биедээ зузаан түрхээд нойрсож байгаа толгод шиг гунигтай Цангасан тэмээн дотроос зэрэглээ үүсч байгаа юм шиг говьтой Цамцны минь товчийг арван долоотой охин цэцгээр орлуулж байгаа юм шиг үзэмжтэй Эх орон минь
Ижийдээ нас гуйлаа
Зэрлэг улаан сарнаас
Зэлүүд сансрын од бүхнээс
Зэрэглээ бүжсэн хаврын цэнхэр өдрүүдээс
Зэлмэ, Сүбээдэй дээдсийн алтан сүнснээс
Шид идийн орчлонгийн нүд чихгүй бурхнаас
Шилийн уулын чимэг Алиа хонгор эзнээс
Шийтгэл нүглийг минь дэнслэх Эрлэг номун хаанаас
Шимийн архинд дуртай малчин айлын онгоноос
Хөхрөгчийн зулайд эрхлэх хөхөл цагаан үүлнээс
Хөл нүцгэн туучиж өссөн дуучин ялдам горхиноос
Хүсээгүй үедээ гамгүй тараасан залуу насныхаа алдаанаас
Хүссэн цагтаа жаргаж явсан зугаа цэнгэлт мөчүүдээс
Болжмор шиг, жимс түүж идэх минь ч
Борооны тухай жиргэх минь ч яах вэ,
ижийгээ саначихлаа.
Саглагар модноо сүрэглэн суух минь ч Сарны тухай дуулах минь ч яах вэ, ижийгээ саначихлаа.
Оддын тэнд байгаа нүдээ авъя, Үүлс нь тэнд нүүж л байг; Охидын тэнд байгаа зүрхээ авъя, Үс нь тэнд хийсч л байг, ижийгээ саначихлаа.
Хаврын хаварт харина гэж жиргэсэн ч Хангайн модод жимслэхийг хүлээлээ; Зун зунаар явна гэж жиргэсэн ч Зулзаган жимс боловсрохыг хүлээлээ,
ГЭНЭТ БИ БИЕЭ ХОРЛОВОЛ
ӨРИЙН ЭЗЭН ЛАВ ЗОВНО
Би үхье гэж бодно. Миний төлөө үнэн сэтгэлээсээ хэн зовно вэ?
Амраг минь чамайг би итгэхгүй байна. Өрийн эзэн харин үнэн сэтгэлээсээ зовж сандрахыг
би итгэж байна.
Шуурайн Солонго: Гималай
Шуурайн Солонго: ТООРОЛЖИН
Ш.Сундуйжав : Үүр цайж байна
Э.Үржинханд : Хос ном мэндэллээ
Б.Болдсүх : Таг мартсан тангараг
Ч.Дагмидмаа
Та бүхэн өөрсдөө шүлэг, өгүүлэл оруулахыг хүсвэл энд дарж нэмж болно.
Та монгол гарын драйвэр ашиглан бичээрэй. Оруулсан мэдээллийг админ үзээд идэвхжүүлнэ.
uvl-008.JPG Хэмжээс: 600x450 101k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 5229
zam-095.JPG Хэмжээс: 600x450 87k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 4354
mongolia2007year-194.JPG Хэмжээс: 600x450 78k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 4119
Нэр: Э-шуудан: Санал хүсэлт:
Facebook 
Twitter 
