Дэлхийн энгээр түүхтэй монгол гэж байхад Дэмжиж түүнийг хайрладаггүй ард байгаад яахым Тэнгэр уургалах заяатай уулс гэж байхад Тэнүүн талын зүс толгод байгаад яахым
Алаг зүрхний дуулал сэтгэлийн гэгээн эгшгэнд Амрагийн гэгээн болзоонд очихгүй гээд яахым Миний бодлын зангилааг тайлж чадсан болохоор Мэлмий тунгалаг харцанд чинь дасахгүй гээд яахым бэ Нүүрний баясал тодруулдаг болор цагаан саранд Нууцхан энэ зүрхэндээ хайрлахгүй гээд яахым Нүгэл үргээм төрхөнд чинь өчнөөн олон өртчихөөд Нүнжиг төгс аашинд чинь дасахгүй гээд яахым бэ ( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Шүлэг | Оноо: 0/0 | Ариун-Эрдэнэ Б )
Эх орон гэдэг төрж өссөн нутаг ус Эх орон гэдэг төрүүлж өсгөсөн эцэг эх Эх орон гэдэг мөр зэрэгцсэн анд нөхөд Эх орон гэдэг мөнгөөр үнэлшгүй хувь заяа
Эсгий монгол гэртээ хүйсээн цөглөөж бойжих гэж Ижий гэдэг ачитныхаа өвөр дээр нь эрхлэх гэж Эцгийн цартай ухаанд нь хүмүүн заяагаараа бахархах гэж Энэ л дэлхийн жимээс маанийн үсэг түүсиймаа
Гарцаагүй түүхийн хоймор эзэгнэсэн болохоор Ганцхан монголоор дутаж тэнгэр мэгшдэг Галаан тэгээд тулганд бадраадаг болохоор Ганцхан эх орноор минь дутаж газар гиншдэг
МУ-ын Сайн малчин хайрт аав М.Баттулгадаа зориулав
Бум түмэн сүргээ өсгөн ихийг бүтээхдээ Бухан багшийн өмнө сүүний дээжээ аягална Сэнжтэй сэрвээтэй нумаар адуун зүсмээ тамгалан Сэтгэл юугаан даган тэнгэрийн хишиг хүртдэг
Хулангий сүрэг нь номхор ч хүлэг болох цагт Хус модод хээрхэж навчисаар гоёх цагт Босоо хийморьлог зөнгөөрөө тэнгэрийн дүрийг шинждэг Бодлоон нэрж бичдэг би малчны охин
Нүүдлэн буух бууринаас өглөө эртхэн хөдлөж Нутгийн өвгөд цайлахад өргөө гэрээн босгодог Намрын бууцанд буугаад өвлийн бэлтгэл базайхад Нахсан буурал ижий минь ааруул самран аягалдаг
Болдолд нь мөнхийн цэнхэр тэнгэр хаваржихын учир Хүсэлд нь ундны цагаан цас өвөлжихийн учир Сэтгэлд нь илчит шаргал нар намаржихын учир Санаанд нь сайхан бүхнийг далласан зун зусахын учир
Эцэг минь түм наслаж Ижий минь мөнхийн рашаан хүртэх тэр цагт Эрлэгийн илчийн судсыг бариад Эргэж би төрхдөөл төрн
Ургах нарыг зөв шинждэг монгол ухаан малчных болохоор Ус нутгаан хайрладаг хол ч ухаан малчных болохоор Удам судраа дээдэлдэг гүн ухаан малчных болохоор Урианхай уулс шиг өндөр наслаарай гээд охин нь та хоёртоо мөргье
Эрсийн жишгээр гоёж сэтгэлээн хөдлөгдөггүй болохоор Эмнэг хүрэн зүрхний цохилт нь ганцхан минийх байх Эсгий гэр аргалын утаанаас өндийсөн болохоор Эцэс төгсгөлгүй амьдралын хүрд нь ганцхан минийх байх
Зулай нимгэн саранд алхдаг нь би болохоор Зуун зуун үдшийн болзоо нь ганцхан минийх байх Сайн муугийн алинд ч эв эеэ ололцдог Садан төрлийн хэлхээний тавилан ганцхан минийх байх
Нүнжигт удмаан дээдэлж гарьд манадаг болохоор Нүүдэлчин овгийн минь соёл тэр аяараа минийх байх Морин төвөргөөнд сүндэрлэсэн Чингисийн эх орны Монгол угсаанд багтах заяа нь ганцхан минийх байх
Сул жороо нимгэн хөлтөн дуудаж Сүнс тонилом нүгэл харанхуй бүрхэж Сүртэй их бодлын нулимс өтгөрч Сульдан ганцхан зүүдтэй хоносоноо би мэднэ
Хугарсан гарын хантарсан шаналалаас илүү Хурмастын дор үзсэн нь сэтгэлийн минь хүлээлт юм Хорвоод таалагдах албагүй миний зүрхэний аялгуунд Хосоор ижилдэх заяатай амраг минь л ирж уаргадаг
Хөглөгөр Алтайн нуруу тэнгэр хатган дүнсийхэд Хөх Монголын бурхад ижийн минь цацалд эрхэлдэг Хөндий талын зэрэглээ газар юүлэн нэвтэлхэд Хүн мөнхийн хаан ижийн минь хайранд ижилддэг ээ Тэнгэрээс ивэлсэн сүүний дусал нь биш далай нь Тэртээх цагаан гэрийн ухаалаг нэгэн бүсгүй Тэвэр дүүрэн жаргалын адаг нь биш эх нь Тэртээх холоос илгээсэн мянган бурханы илч нь ( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Шүлэг | Оноо: 10/2 | Ариун-Эрдэнэ Б )
Дэлхийн энгээр түүхтэй монгол гэж байхад Дэмжиж түүнийг хайрладаггүй ард байгаад яахым Тэнгэр уургалах заяатай уулс гэж байхад Тэнүүн талын зүс толгод байгаад яахым Алаг зүрхний дуулал сэтгэлийн гэгээн эгшгэнд Амрагийн гэгээн болзоонд очихгүй гээд яахым Миний бодлын зангилааг тайлж чадсан болохоор Мэлмий тунгалаг харцанд чинь дасахгүй гээд яахым бэ
Нүүрний баясал тодруулдаг болор цагаан саранд Нууцхан энэ зүрхэндээ хайрлахгүй гээд яахым Нүгэл үргээм төрхөнд чинь өчнөөн олон өртчихөөд Нүнжиг төгс аашинд чинь дасахгүй гээд яахым бэ
Тэнгэр гижигдсэн уулсынхаа энгэр талд нь нутагтай Тэрлэгэн бодолтой ээжийнхээ санчигинд нь бууралтаж өтөлдөг Зоргоор болдоггүй орчлонд сэтгэлийн тэнхээг минь аравнайлдаг Зодог нь хийморьтой аавдаа алхаад ч гэсэн очихсон
Нартай тэнгэрийн илч уулс манхайн өтлөхөд Насны гэгээн аялуу нутгийн заяандаа залбирдаг Домог түүхийн хуудсанд Монгол дүрээр амилж Дурдан хөх тэнгэрийнхээ энгээр би ухааждаг
Дэлхий дээр хүн мэндэлчихээд Дэргэдүүр чинь өнгөрөхдөө хорсоод байна Дээд тэнгэр дуугүй болж л болж байна Дээдэс бурхад хэлгүй болж тэсэж байна Агуу итгэлийн эзэд минь ээ
Насны эцэст чи хичнээн өртөөг дамжих юм бэ Наад цаагуураа нэгнээ битгий хуураа Хэн нэгэн чамд итгэл хүлээлгэсэн болохоос Хэтэрхий давар гэж толгойг чинь илээгүй өнгө мөнгөний луйварчид минь ээ
Алаг зүрхний дуулал сэтгэлийн гэгээн эгшгэнд Амрагийн гэгээн болзоонд очихгүй гээд яахым Миний бодлын зангилааг тайлж чадсан болохоор Мэлмий тунгалаг харцанд чинь дасахгүй гээд яахым бэ
Эрсийн жишгээр гоёж сэтгэлээн хөдлөгдөггүй болохоор Эмнэг хүрэн зүрхний цохилт нь ганцхан минийх байх Эсгий гэр аргалын утаанаас өндийсөн болохоор Эцэс төгсгөлгүй амьдралын хүрд нь ганцхан минийх байх Зулай нимгэн саранд алхдаг нь би болохоор Зуун зуун үдшийн болзоо нь ганцхан минийх байх Сайн муугийн алинд ч эв эеэ ололцдог Садан төрлийн хэлхээний тавилан ганцхан минийх байх Нүнжигт удмаан дээдэлж гарьд манадаг болохоор Нүүдэлчин овгийн минь соёл тэр аяараа минийх байх ( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Шүлэг | Оноо: 0/0 | Ариун-Эрдэнэ Б )
Шуурайн Солонго: Гималай
Шуурайн Солонго: ТООРОЛЖИН
Ш.Сундуйжав : Үүр цайж байна
Э.Үржинханд : Хос ном мэндэллээ
Б.Болдсүх : Таг мартсан тангараг
Ч.Дагмидмаа
Та бүхэн өөрсдөө шүлэг, өгүүлэл оруулахыг хүсвэл энд дарж нэмж болно.
Та монгол гарын драйвэр ашиглан бичээрэй. Оруулсан мэдээллийг админ үзээд идэвхжүүлнэ.
kho-007.JPG Хэмжээс: 600x450 118k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 5610
mongolia2007year-076.JPG Хэмжээс: 600x450 115k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 4000
khongor044.jpg Хэмжээс: 600x391 93k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 4503
Нэр: Э-шуудан: Санал хүсэлт:
Facebook 
Twitter 
