Санжаасүрэнгийн ЭрдэнэбаярУлаанбаатар хот.

Надад сайн хань дайралдсан юм шүү гэж сэтгэл өегших үе Доржид олон тохиолддог ажээ.Түүний гэргий Нямын хийсэн дээл хувцасны энгэр зах, эмжээр товчийг харахгүй өнгөрөх хүн бараг байхгүй.Өглөө нөхрөөрөө өрхний оосор татуулахыг тэр шившиг гэж үзнэ.

Шөнөжин орсон шиврээ бороо нар хөөрөх үед татарч газар суусан явган будан нарны гэрэлд өнгөтэйеэ цагааран хөвсийнө. Богдын голын билчирт зусаж байгаа мөнгөн аяга хөмөрсөн адил харагдах цагаан гэрээс сайхь эх Сайнсанаа гарч ирээд дөрвөн зүг найман зовхист хараа сунгахад ядарч туйлдсан хорголон бор нүдэнд нулимс цийлэгнэн хурж, зовхи нь цэврүүтэн цэлхийжээ.

МЗЭ-ийн шагналт зохиолч Цэрэнтулгын Түмэнбаяр
Оросын бүх эмэгтэйчүүдэд зориулав.
(баримтат өгүүллэг)
Утга зохиол урлаг сонин

Ээж минь "Галзуу орос авгайд хүүхдийн тархи хага цохиулчихав аа. Мэдэлтэй л яваарай" хэмээн өглөө бүр сануулдаг үгээ тоть шиг давтаад гарч одлоо. Арваадхан настай би зургаан сартай дүүгээ тэрэгтэй нь түрэн хятадд сиянзны арын өргөн гудамжаар явдаг байсан юм.

Утгын чимэг-2005 богино өгүүллэгийн уралдаанд түрүүлсэн М.Эрдэнэбатын Хөрөг өгүүллэгийг толилуулж байна.

Гянгар өвгөний нас ная шахаж ааш зан нь тэр гэхийн тэмдэггүй болтлоо өөрчлөгджээ. Үргэлж л хэдэн зээтэйгээ аар саархан зүйлээр хэрүүл шуугиан хийж хүргэнийхээ аргыг барна. Зарим үед Насанбатын тэвчээр алдарч,

Дүү маань хадамд гарч намрын дэлгэр цагаар өсөж төрсөн нутагтаа би сандруухан ирлээ. Найр хурим ч яахав ёс горимоороо сайхан болж өнгөрлөө. Маргааш хот, гэрлүүгээ буцах гэж байсан орой, нэг л битүү гуниг сэтгэлийг эзэмдэж, унасан нутаг угаасан ус, багын минь дурсамж, намайг хоргоох шиг нойр хулжин хөрвөөн байтал, гэнэт нохой шуугиулсаар Далдуу гуай орж ирлээ.
Ийнхүү шөнө дөлөөр тэвдэж яваа учрыг лавлавал, Мангар Маниа тэдний эмнэг хар азарганд эмээл хазааргүй мордоод унахдаа дэл, сүүлнээс нь тавилгүй зуурч чирэгдсээр ухаан алдаж сүйд болсон гэнэ. Багийн эмч, хөгшин удган хоёуланг нь залсан боловч “нэмэргүй болжээ” гэхээс өөр үг хэлээгүй юмсанж. Хамгийн хачирхалтай нь хөөрхий Маниа ухаан оронгуутаа намайг асууж ирж уулзуулахыг хичээнгүйлэн гуйжээ.

( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Өгүүллэг | Оноо: 5/1 | Өгүүллэг )

-Ээж ээ, би Анандад хайргүй. Тэгээд хайргүй хүнтэйгээ яаж амьдрах юм бэ? Та аавд хайртай, тийм биз дээ? Би бол Анандаас өөр хүнд хайртай. Тэгээд л болоо. Ээж нь толгой өндийлгөн охиноо зөөлөн харцаар ширтэн:
-Охин минь, Ананд чамд хайртай ш дээ. Эмэгтэй хүн эр хүний хайр халамжинд л сайхан амьдардаг юм. Ихэнх тохиолдолд шүү. Чи өөрийгөө эмэгтэй хүн гэдгийг хааяа ч гэсэн санаж бай л даа. Тэгээд чиний тэр хайртай хүн чинь хэн юм бэ? Ер нь тэгээд хайргүй юм бол чи яагаад Анандын хүүхдийг гаргасан юм? Хар нялхаараа?
-Ээж, арван найман насандаа тэнэглэж үзээгүй хүн байдаггүй гэж та ярьдаг биз дээ?
-Тэр хайртай хүн чинь хэн юм бэ? Хулан дуугарсангүй. Цонхны тавцан түшээд буруу харчихав.
-За, за. Цайгаа уугаад хичээлдээ яв даа гээд ээж нь босчээ.

( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Өгүүллэг | Оноо: 5/1 | Өгүүллэг )

Золтуяа хүссэн ёсоороо сургуулиасаа ойрхон байр хөлсөлж, мөнгийг нь Бадралаар төлүүлж дөнгөсөндөө хачин их баяртай байлаа. Түүнийг гэрээсээ яаран дайжихад нөлөөлсөн бас нэг явдал тэр нэгэн өглөө болсон юм. Бадралтай буудалд амраглачихаад гарч явахдаа аавтайгаа тааралдсаны маргааш нь билээ. Түүнийг цайгаа уухаар гал тогоондоо ортол тэр шөнө гэртээ хоноогүй аав нь гаднаас ороод иржээ. Харваас шартчихсан, гар нь чичрэн гоожуураас цэв хүйтэн ус шунаглан залгилснаа усны цоргоо ч хаасангүй. Согтуу нь гараагүй, манантай нүдээр охиноо нэг л эвгүй ширтсэнээ майжгий явган сандал авч сандайлаад: -Чи яагаад төрсөн эцгээ ад үзээд байна гэж хараажийн хэрүүл гуйсан өнгөөр заналтай хэлжээ. Бүсгүй ууж байсан хар цайгаа түлхээд: -Би хичээлдээ явлаа гээд бостол эцэг нь: -Завхарсан хог. Чамтай тэр буудалд банзалдаж явсан бүдүүн амьтны машиных нь дугаарыг би харсаан. Надтай аятайхан байхгүй бол та хоёрын булайг нь дэлгээд авгайд нь хэлнэ шүү. Алив шар тайлах юм өгөөдөх гэлээ.

( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Өгүүллэг | Оноо: 0/0 | Өгүүллэг )

Тэр амьдралын эрхээр Ганхуягтай нэг дээвэр доор орсон гэж бодож явсан нь эндүүрэл байжээ. Эр нөхөртөө хайртай, бүр хязгаарргүй хайртай гэдгээ энэ өдрүүдэд л ойлгов. Тийм ээ, өөрөө л мэддэггүй болохоос хайртай байж. Тэр оюутан байхдаа тоосгон заводод 14 хоног ажиллаж билээ. Тэгэхэд нэгэн хэвд цутгасан хэдэн мянган тоосго туузан дамжлага даган урсдаг байсан. Бүр нүд эрээлжилмээр. Яг л тэрр тоосгонууд шиг нэг нэгнээсээ үл ялгарах өдөрр хоногийн хэлхээнд хүн гэдэг амьтан зүрх сэтгэлийн шивнээгээ сонсох завгүй явсаар өнгөрдөг бололтой.
-Эмч ээ, нөгөө сонины менежер залуу ирчихсэн. Рекламын гэрээгээ хийх үү гэнээ , яах вэ? гэж туслах нь шагайгаад бодлыг нь тасалчихав. Нээрээ туслах гэдэг нь нөгөө хэрэгт дуртай техникч Цэвэлмаа нь шүү дээ.

( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Өгүүллэг | Оноо: 5/1 | Өгүүллэг )

mongolia2007year-265.JPG
Хэмжээс: 600x450 74k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 3901

mongolia2007year-033.JPG
Хэмжээс: 600x450 81k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 3859

zam-085.JPG
Хэмжээс: 600x450 103k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4075