Чадалтай байсан бол..
Чадалтай байсан бол
Уураг тархиараа угжин байж би хөгжүүлэхсэн
Униар дунд сүүмийн гэрэлтэх бүүдгэр оч адил
Урт замын эхэнд зогсоод улс монголоо өргөхсөн
Даанч би ганцаардал, үзэн ядалт,
Үхэж үл болох уртын урт өр төлөөс өчиг цааз нь дэндсэн
Хатуу орчлонд өдөр хоногийг аргацаах жирийн нэгэн харц
Чадалтай байсан бол ...
Өдөржингөө би өрөөнийхөө буланд
Өвдгөө тэврээд өнгөрснийг зурлаа
Өвөл шиг аравдугаар сарыг
Шараар би тэнгэрийг нь
Цагаанаар би бяцхан горхийг
Өөрийгөө харин хөх өнгөөр будлаа
Газарт байсан ганц тэр лонхийг
Гагц би зуралгүй орхилоо
Өнгөрснийг тэврээд асгартал уйллаа
Нулимс минь надруу хялам ч хийлгүй
Нүүр буруулаад хувцсанд минь шингэлээ
Хэнд ч хэлээгүй тэр өдрийг залгиад
би дахиж бодохгүй
Мартаж чадахгүй горхины чимээг цээжиндээ тээгээд
зүүдэндээ л сонсьё
Өөрийгөө тэврээд чихэр хүлхлээ
Би аавынхаа Эгэлхэн нэгэн инээднийх нь цаанаас Эгшиглэж үсэрсэн тод оч Эрмэг залуу насных нь аагаас Эмтэрч унасан ширхэг цог Би аавынхаа Зүүднээсээ нуусан нандин хүслээс нь Зүрхэнд нь буусан үнэт эрдэнэ Зөрлөгт туулсан зовлон гунигийг нь Зөөллөж аснарсан инээд баяр Би аавынхаа Орхиод л ирсэн эгэл нэгэн төрхийг нь Олоод л амьдарсан зол жаргал Орчлонд зохиосон гэгээн дууных нь Отгон нэгэн содон аялгуу Би аавынхаа Хойчийг эргэцүүлсэн уужим бодлоос нь Ховхорч үлдсэн холч ухаан Ханхар дулаан элбэг өврөөс нь Хагдарч унасан амин заяа Би аавынхаа Эд эс бүхнийг нь шингээсэн Элэгдэж дуусахгүй маргааш Энэрэл хайр, ухааныг нь өвлөсөн Эцэс төгсгөлгүй үргэлжлэлээ ... #Drst 2016
Эрхлүүлж нялхаруулж эвийлэн хайлдаггүй ч
Энхрий сэтгэлдээ дүүгээ хайрладаг миний ах
Хорвоогийн олон аашнаас дүүгээ хамгаалж халхалдаг
Хоёрхон өгүүлбэрээр ухаарал хайрладаг миний ах
Зэмлэхэд тань дүү нь дуртай
Зэмлүүлж эмээх ахтай байх дэндүү сайхан
Аавын хайр ээжийн энэрлийг санагдуулсан
Алсаас бараатай ханагар уул мэт миний ах
Онож алдахад минь ухааруулдаг
Орчлонд хат суусан миний түшиг миний ах
Миний мэдэх хийморьлог монгол эр хүн
Мишээж инээх ноён оргил миний ах.
Үхэр харгана цөөхөн хоног цэцэглэдэг шар цэцгээрээ гоён үзэсгэлэнгээ гайхуулах мэт тонголзох агаад халуун нарнаас зугтаж голын сэрүүн эрэг дээр очихын хүслэн болсон гэлтэй хонин сүрэг харганы сүүдэр даган гүйж бөөгнөрөн хорох аж. Гэрэл бүсгүй өнгө нь гандмал ч цэвэрхэн хийцтэй хөх торгон дээлээ тайлж эмээлийнхээ араар ганзагаараа дарчихаад морио хөтлөн хониныхоо араас алгуурхан алхахдаа хөх пансан алчуураараа нүүрэн дээрээ буух ялааг үргээж сэтгэлийн гүнд байнга бодогдох Галтыг санан дурсаж алхана.
Борооны түрүүчээр боссон салхи хэдэн гэрийн тавиуртай ааруулыг авч шидэн, аргалаа бүтээхээр гүйлдсэн авгай хүүхнүүд шуурганд хийссэн адсага ширдэгтэй хөөцөлдөж, айлуудын дээвэр туурга хөвсөлзөн, ноход хуцаж, саяхан тугалсан сарлагийн үнээ зэл өөдөө саагчих нь гантай жилийн араншин гэлтэй.
Борооны өмнө шороо, боохойн өмнө хэрээ гэгчээр газар тэнгэр нийлтэл шуурсан шороо тоос, борооны түрүүчийн том том ширхэгт нам цохиулж, ангамал хуурай хөрснөөс анхилам чийг үнэртэнэ. Баруун хойноос цайрсан бороо юу юугүй хаядгийн даваан дээр тав аравхан дусал шидлээд салхи нь эргэчихэв бололтой.
-Миний муу түнтгэр хүү яваад нэлээд хэд хоночихлоо. Унаа мал нь зүгээр л байдаг байгаа даа. Таньж, мэдэхгүй айлд хүн, хүний аргыг олох гээд бөндөгнөж яваа шүү байхдаа. Тэнгэрийн тамгатай, зайран багш минь ганц хүүгээрээ толгойгоо түшүүлэх ерөөлтэй л юм байлгүй. Хэдэн охид нь хялалзаж цэхэлзээд дургүйг нь хүргэчихвий. Гайгүй сайн захисан юмсан. Хаячихаад давхиад ирж чадах л хүн шүү... Харин тэр том охин нь сүрхий ухаалаг бүсгүй харагдсан. Хүүг минь өөрсдөө дуудчихаад гайгүй шүү байгаа даа гэж үймэрч самгардсан бодолдоо ээрэгдэн, хөрзөнгийн галд бөөр нь улайссан зуухан дээр ээзгий ширгээн суугаа самганыг Балгиа удган гэнэ. ...Урсан одох цаг хугацаа хүмүүн биеийг минь гамгүй элээж, гоо үзэсгэлэн хийгээд залуу нас, омголон зан хийгээд ухаарлын уянга бодлын чанадад уусан шингэж, дотоод сэтгэлд ярган, дотроосоо гэгээ татуулах бүсгүй намба надад суугаа юу гэмээр. Энэ л богинохон зайнд яасан ихийг амжуулаа вэ. Тиймээ. Хорвоод бүтээсэн үйлс бүхэн минь мөнх тэнгэрийн таалал буй хэмээн бишрэн залбирах Балгиа удган залуу нас, гэгээн хайраа дурсан нулимс унаган суугаа нь энэ билээ. (Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл бичих | Өгүүллэг | Оноо: 0/0 | Зохиогч : Пүрэвсүрэн Соёрхын )
Аймгийн нэгдсэн эмнэлэгт энэ шөнө дуудлага тасарсангүй. Эмчийн албанд тангараг өргөсөнөөс хойш цахилж одсон хорин жилийн хугацаанд ийм шөнө олон л байсан санагдавч өнөөдрийнх шиг аяга кофе уух завгүй баруун зүүн жигүүрлүү гүйсээр хоносон шөнө таараагүй мэт. Нуруу чилж, хоёр хөл эзэнгүй мэт салхийн бохироход ойрхон санагдана. Аль эсвэл цаг хугацааны хуулиар урсан одох мөч бүрд зүүгдэж одоод мартагдсан байхыг үгүйсгэхгүй. Хүнд өвчтөнг алдчихгүйн тулд хөлс дуслуулан зүтгэсээр арайхийн торгоож хэсэгхэн амрах зуур энэ л хуучин цонхоор харж зогсох дуртайсан. Эмнэлэгийн баруун талын шинэхэн байранд айлууд нүүн орсоор л байна даа. Сайхан юм даа. Хүмүүсийн амьдрал хангалуун л байна. Ийм нэг байранд ороод муу хөгшинөө баярлуулахсан. Даанч тийм боломж надад заяасангүй дээ. (Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл бичих | Өгүүллэг | Оноо: 0/0 | Зохиогч : Пүрэвсүрэн Соёрхын )
Ноён хөх шувуу Үзэгдэх, дасах аль нь билээ ч гэсэн Үүрд хамт байсан ноён хөх шувуу Алдаа болоод хараагдсан нь олон ч Сэтгэлд эгшиглэнт цагаан суврага болоод Энэ биенээс минь эгшин ч тасраагүй хүлээтэй хөх шувуу. Илүү дутуу хөөрөл ба шаналант мөрөөдөл, Их шунал, галзуурал, дон, хэтрүүлэл, хийрхэл, гажиг гачаалт, гай зовлонт найдваргүйчүүд жин дарсан Эрх чөлөөн дунд элж яваа Өөрийгөө зугаацуулагч Өөнтөгч хүн шувуудын хүслээр болдогсон бол Горил ба бурхан судлалаар ертөнцийн амгалан оргилдоо хүрсэн бол Голт бор цэцгээ, гоо охид үзэсгэлэнт хорин таван насаа мөнхөд хадгалсан бол Годог хүлээхгүй, хотын даргаа хүлээхгүй. Хоёулаа ирдэгсэн бол...
2017.05 сар
Баттөрийн Мянганмягмар
Хээр-Агаарт алжаан анирт умбах Хэц бэлээр жаргалын найман морь зүүдэнд хатирах Хэний ч хүрээгүй газар дэлхийн чанадад очих Хэсэг зуурд уулсыг бишэрч дэргэд нь саатан. Салж чадахгүй болох. Энд л Ургаж, удаан жил уяран гандаж Тал юундаа тайвуу айвуу амьдарч Уусан сүүнээс усан нулимс хүртэл Та бидний хал хатуужил эвлэх Мөн Хөдөө ба хот балгад, хөеө мэт цуглуулага Хүний санаанд урсах хөгжим хөг Бодлыг минь тээгч бор чөмөг Бор газар, бодьсадвын тусыг олсон хөрс ч энд л байх.
2017.08 сар Баттөрийн Мянганмягмар
Их нүүдэлч
Алтан тэмээлзгэн
Дөлгөөн уулсаас
Аг чиг дуугүй гэрэлт орон зай руу
Алсарч одсоор. Амгаланг олохоор
Илиадын нутгаар шагайж үзвэл
Эрчис саарав. Эргэж үзүүтээ
Цомирлогоо дэлгэх ертөнцөө харуутаа
Шунгаж алдав
Өвсөнд шигдэж орохоор
Үлдэж, Үл олдохоор
Наалдах хачиг
Эрдэнэд шунах гуур мэт сэтгэн
Бүлээн шороотоо санж мэтгэн
Бүтэн биеээ үрж хоосортол зүтгэв.
2017.07 сар
Баатар МУИС-д эдийн засагч мэргэжлээр суралцаж байхдаа Боловсролын их сургуулийн англи хэлний багш орчуулагч мэргэжлээр суралцаж байсан Должмааг анх сургууль хоорондын нэгэн тэмцээн дээр харж нутгийн нэгэн бүсгүйгээрээ дамжуулан танилцаж жил гаран үерхээд сургуулиа төгссөн зунаа нутагтаа дагуулан очиж аав ээждээ танилцуулаад намар нь хуримаа хийж нэг гэрт оров. Залуу хосуудын баяр хөөр үргэлжилж хавар нь хүүтэй болсон ч гурван сар гарантай хүүгээ алдаж тэдний гэр бүлийг уй гашуу нөмрөв .Баатар ч сэтгэлээр унаж байнга архи ууж хэд хоног гэртээ ирэхгүй гадуур явдаг болсон бөгөөд ажлаа хаяж өөрөөсөө эгчмэд нэгэн бүсгүйтэй холбогдож тэднийхээсээ гарахаа байсан учир Должмаад салахаас өөр арга байсангүй .Хүүхдээ алдаж нөхрөөсөө салаад сэтгэл санаа нь хүнд байсан тул ганц төрсөн эгч нь хашаандаа буулгаж хуучин аав ээжийнхээ гэрийг сэлбэж засан барьж өгөв . (Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл бичих | Өгүүллэг | Оноо: 0/0 | Зохиогч : Тайванжаргал Н )
Өглөөний сэрүүн агаарыг бүлээсгэхийг яарах мэт том улаан нар дүнхийн мандаж илч гэрлээ харамгүй түгээх бөгөөд өвсөн дээр буусан шүүдэр наранд алтан ганжир адил гялтагнана.Хааяахан усны шувуудын ганганалдах чимээ өглөөний анирын чимээ цууриаг улам тод чимээлэх аж.
Толгой дээр нь бөмбөр дэлдэх мэт нүргэлэн газар чичрэх мэт болоход өглөө эрт адуундаа яваад гэртээ ирээд түр зүүрмэглэсэн Балган огло харайн босон гарвал маш олон адуу туусан дөрвөн морьтой хүн тэдний хажуугаар өнгөрч байв.Балган юун хүмүүс юм бол гэж бодон мориндоо хойноос нь давхиж очвол гол дээр адуугаа тогтоон адуучид мориноосоо бууж байлаа. Балган
Дүүмэдхэн минь Дүүгсэн халуун гэрлээр Сэтгэлд бадамладаг дөл` минь Дүүрэн намрын гунигыг Үргээж сэвэлздэг салхи минь Дүүмэдхэн минь
Шинэхэн орсон цас шиг нүд баясгасан хань минь Шилэн болор шиг гялалзсан тунгалаг гэгээн хайр минь Шиврээ бороо шиг шимтэй сэтгэлийн нандин учрал минь Шуумал дарь эх шиг сайхан надад хайрласан бурхан минь
Гар гараасаа хөтлөлцсөн гал шиг насны жаргал минь Ганган цэнхэр гариг дээр гунхаж алхсан эхнэр минь Голдирлоо даган мяралзах цэнгэг мөрний эх шиг Гараараа чанасан цай чинь амттай байдаг аа хань минь
Төөрөг зургаар тааруулсан тэнгэрийн нууц дагина минь Туургат Монгол гэрийн зүүнийг чимсэн үзэсгэлэн минь Төрлөөсөө угийн царайлаг цэвэр Монгол эхнэр минь Тэнгэрт сүүгээ өргөж цацлаар далласан хайрт минь
Тахилын дээжээ алгасаагүй бурханлаг сайхан хань минь Таарсан ерөөлдөө хайртай миний үнэн ч амраг минь Төрүүлсэн үрийнхээ эжий сүүгээр эвлэсэн дарь эх минь Түмэн жилээр ч ханьсах ерөөл бэлэглэмээр хань минь
Хаттай залуу насны минь халгих сэтгэлийн гэрэл минь Хайчилж солбин мишилзсэн миний хөөрхөн хань минь Халуун дулаан хайраа надад зориулсан эхнэр минь Хайрлаад харамлаад ханамгүй халхын нэгэн бүсгүй минь
Далавчтай төрсөн ч болоосой дагуулаад нисэхсэн ханийгаа Дараалсан гурван хүүг минь төрүүлээд өгсөн болохоор Дархан бэрийн суудлыг чамдаа бэлэглэе хань минь Дахин дахин учрахын ерөөл өргөн амлая миний сайхан ханиа
САРТУУЛЫН Б.УЛААНХҮҮ хайрт хань даа зориулав 2017 08 5НД
Арван хэдхэн насны минь амталж үзсэн алим минь Амьсгаа хамтдаа давхцсан анхны цагаан шөнө минь Аргадаж эвлэж усалсан ариухан нандин цэцэг минь Амьддаа хэзээч мартахгүй насны ганцхан жаргал минь
Хосын хорвоод учирсан хоёр зүрхний хэмнэл минь Хоёулаа хамт сандарсан хамгийн гэгээн учрал минь Хоёрхон биенээсээ өөр хэнд ч алдаагүй нууц минь Холын холоос дурсах хонгор багын дурсамж минь
Хайрын орчлонд ууссан хангал багын эхлэл минь Халуун хөлсөө нийлүүлсэн хамгаас үнэтэй цэг минь Хаанаас ч хайгаад олохгүй хатан гоо үзэсгэлэн минь Хараацай насаа дурсаад инээгээд уулзах найз минь
Нандин тэр л нууцаа надтай хоёулаа хадгалсан Нартад анх учирсан байгалийн дэгжин цэцэг минь Намтар түүхээ хадгалсан үүрдийн ганцхан чи минь Намайг хааяа дурсаад дотроо инээмсэглэж байгаа даа
Сартуулын Б.Улаанхүү 2017 07 17
Манайх гэдэг айл найман хүүхэдтэй өнөр өтгөн тэр үеийн жирийн л нэгэн сайхан айл. Аав ээж хоёр минь арван хүүхэд төрүүлж хоёрыг нь хүн болгож чадаагүй ч таван хүүтэй гурван охинтой тэр үедээ бүлтэйд тооцогдсон малчин айл. Нэгдлийн тэмээ хариулж хэдэн хүүхдүүдээ өсгөж яваа хоёр ачтан. Аав ээж хоёртоо талархаад баршгүй. Миний ээж хил залгаа Завхан аймгийн Дөрвөлжин сумаас бэр болж ирсэн хүн л дээ.Хаврын нэгэн нарлаг сайхан өдөр нутагтаа очиж аавынтайгаа зусахаар ээж санал гаргаж аавтай ярилцаж тохирсон билээ.Олон жил нутагтаа очиж зуслан тааруулаагй болохоор тэр биз. (Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл бичих | Өгүүллэг | Оноо: 0/0 | Зохиогч : Өгүүллэг )
Ханат монгол гэрийнхээ дулаан халуун голомтон дээрээ мөнх амьдармаараа Хангал адуу булгисан юм шиг тарлан манханы таанын амтат уусмаараа Харлаг тэх ч хальтирмаар хадан хавцлын орой дээр салхи сөрж үүрд зогсмоороо Хаана ч байхгүй нутгийнхаа халуун элгэн дээр нь үүрд үлдмээрээ Тэнгэрээр дүүрэн оддын дунд тэр чигтээ түгэж үлдмээрээ Тэлмэн жороо морины тэнэгэр сайхан явдал дунд нь уусаж ундармаараа Тэрлэгэн дээр туссан нарыг тэнд нь тогтоож үүрд тусгамаараа Тэмээн дээрээс тэнгэрт тэмүүлж тэндээ шувуу шиг үүрд халин нисмээрээ Үүдээр орж ирсэн нарыг өдөржин хоймороо тахиж шүтмээрээ Үгийн сайханд урам үзэгний үзүүрийг үл амраамаараа Үрээ морьд өтгөн ижил дундаа харагдах нь өвгөн адуучины сэтгэлийг үүрд хөглөмөөрөө Үүлэн дээр нар сууж үзэсгэлэн төгөлдөр миний нутгийг үүрд гийгүүлмээрээ Холын зэрэглээн дундаас адуу тодрон гарч ирэхийг үүрд хармаараа Хот айлуудын хооронд хонхны дуутай алхаж явахыг өхөөрдмөөрөө Хонь хотолсон үдшээр хоймор суух аав хүүдээ үлгэр ярихыг үргэлж сонсмоороо Хорвоод ганцхан нутгаа хойшид ч гэсэн үүрд хайрламаараа Н.Тайванжаргал
Хаваржаа Догины минь уулс Хаврын сардаа нөмөртэй дөө Хайртай буурал ижий минь Хамгаас илүү буянтай даа Ачлалт аав ээж хоёр минь Аминд минь ойрхон санагдана даа Өвөлжөө Сүв нь улааны уулс минь Өвлийн сардаа өнгө нь тодхон доо Өвгөн буурал аав минь Өнгөтийн уулан дээрээсээ дурандана даа Буян ээж аав хоёр минь Бурханаас илүү хүндлэгдэнэ дээ Зуслан Хүнгийн гол минь Зундаа сэрүүхэн тунгалаг даа Зулаа өргөөд ээж минь Зуурдын хорвоог аргадна даа Ачлалт аав ээж хоёр минь Аминд минь ойрхон санагдана даа Намаржаа Баяннуурын ус минь Намрын сардаа бүлээхэн дээ Настай буурал аав минь Нартын жамаар алхана даа Буян ээж аав хоёр минь Бурханаас илүү хүндлэгдэнэ дээ Н.Тайванжаргал
Би гэнэн байсан
Хонь хорсон үдийн нарнаар сүүдэр нэхэж уйлдаг эрх байсан би Хорол тооноор туссан нараар тоглоё гэж гуйдаг томоогүй байсан би Бүдэрсэн чулуун дээрээ нулимсаа асгачихдаг уйланхай байсан би Бүрий нөмрөхөөр айж байна гэж уйлдаг аймхай байсан би
Тэнгэрийн солонгыг тэвэртээ багтаах гэж тэмүүлдэг гэнэн байсан би Тэмээн дээр гарчихвал тэнгэр хүрнэ гэж боддог томоогүй байсан би Үдшийн бүрэнхийгээр нар нэхэж уйлдаг эрх байсан би Үдийн нарнаас сүүдэр нэхэж уйлдаг томоогүй байсан би
Аргалд явсан ижийгээ дагаж уйлдаг эрх байсан би Адуунд явсан аавыгаа саначихдаг эмзэг байсан би Сарны цагаан туяагаар тоглоё гэж эрхэлдэг гэнэн байсан би Салхины өөдөөс ээжээ гэж дууддаг томоогүй байсан би
Н.Тайванжаргал
Шуурайн Солонго: ТООРОЛЖИН
Ш.Сундуйжав : Үүр цайж байна
Э.Үржинханд : Хос ном мэндэллээ
Б.Болдсүх : Таг мартсан тангараг
Ч.Дагмидмаа
Та бүхэн өөрсдөө шүлэг, өгүүлэл оруулахыг хүсвэл энд дарж нэмж болно.
Windows XP, 7 үйлдлийн системийн стандарт монгол гарын драйвэр софтверийг ашиглан бичээрэй. Таны оруулсан мэдээллийг админ үзээд идэвхжүүлнэ.
uvl-017.JPG Хэмжээс: 600x800 184k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 3397
khuv5-015.JPG Хэмжээс: 600x450 62k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 3080
erd-029.JPG Хэмжээс: 600x450 68k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 2487
Нэр: Э-шуудан: Санал хүсэлт:
Facebook 
Twitter 
