Зохиолч: Мөнх-Очирын Цэемаа

Тоонын дааган дээр суусан болжмор үүрэглэх шиг нам гүмд гуа гүргэмийн үнэр сэнгэнэхүй енгэнэтэл санаа алдах өтөл насны ламхай гэрийн хоймор дахь бурхан тахилынхаа өмнө тахим бохирон сөхрөн суугаад нүдээ анин залбирч намбархана. Олон жилийн утаа исэнд бартагтаж бүүдийсэн Манал бурханы дүр шилэн хоргон дундаас дүрлийж, өмнүүр нь өрөөтэй гуулин том цөгцөн дэх усан өргөлд тунарч толидоод аниргүй амирлангуй.

Зуны дунд сар шувтрах өнгөндөө орчихоод байдаг хүү маань ирдэггүй юм байх даа. Батхаан хайрханаад манхагаа үүрээд мачийж хүрээд бумбан ягаандайгаа түүж эмээ базаах сан.Яг өдийд л эмийн ид нь бүрдээд бундайж байгаа даа 2 л хоног хэтэрчихвэл хэргээ барна гэдгийг мэдэх өвгөн маарамбын сэтгэл бачууран яаравч төдийлэн өндөлзөөд байсангүй залбиралдаа намбайж сууна.Өвгөн жилийн жилд л хавчиг үүрэг үүрсэн бадарчин гэгчээр даянчлан одсоор.Нэг хоёр сар хиртэй явган яваад ирэхдээ өмссөн хувцас нь жаахан гундснаас өөрөөр нүд нь гялалзаад олзтой мишээсээр зүдэрсэн шинжгүй ирдэг сэн.

Зохиолч: Баянмөнхийн Цоожчулуунцэцэг

Түүнд хүүхнүүд дургүй, харин эрчүүдэд тэр дургүй. Ажлынх нь хүүхнүүд цайны цагаар бөөгнөрөн сууж, түүний гоо үзэсгэлэн, сайхан царай, бас дандаа инээмсэглэж явдгийг бүгд шүүмжлэн ярьдгийг тэр мэднэ.
-Хараач. Энэ аальгүй хүүхэн яахаараа байнга инээмсэглэж явдаг юм бол
-Хэлтсийн эрчүүдийн анхаарлыг татах гэж инээдэг юм байлгүй.
-Энэ нээрээ гандан буурахгүй нөхөр шүү. Өчигдөр хог цэвэрлэх гэж ирэхдээ ч үсээ сэнсдүүлсэн байсан.
-Сайхан харагдах аргаа олж ядах юмаа.
-Эхнэртэй харчуудын тархийг эргүүлж их мөнгө салгадаг юм гэнэлээ.
-Цаадах чинь яг л арван наймт шиг харагдах юмаа. Яаж жингээ ингэж бариад, өдрөөс өдөрт гоолиг болоод байнаа.
-Энэ хүнд сексээс өөр санаа зовох зүйл байх биш, хамаг мөнгөө гоо сайхандаа л зарцуулдаг байлгүй.
-Хүүе харсан уу? Цаадах чинь үсээ гялайтал хусуулсан байна лээ.

Яарч тэвдсэн Монголхүү Энхриймаа хоёр хэдийгээр хугацаа алдаж хожимдсноо мэдэж байсан ч "юмыг яаж мэдэхэв" хэмээн далд горьдлого тээсээр, охиноо цэцэрлэгээс нь авмагц шууд санд мэнд давхин ирвэл үнэхээр Нийслэлийн Төв цэнгэлдэх хүрээлэнийн гадуур Төрийн их баяр наадмыг санагдуулам хүн машин багширч, өндөр хана дагуу урт олс сунгаж татсан хөлстэй, шороо тоостой дараалал дунд Солонгос явж ажиллах гэсэн залуус хүүхнүүд мянга мянгаараа эх орон, нутаг ус, гэр бүлээ орхин боолын хөдөлмөр эрхлэхээр одохын хүслээр улайран түлхэлцэн зүтгэлж байлаа. Энэ удаагийн бүртгэлийн тоо нь хэмжээтэй, явахыг мөрөөдөн тэмцэж өрсөлдөгчид нь тогтоосон тооноос дор хаяж найм дахин олон байгаа тухай сураг сонсоод тэр хоёрын урам чухам л бугуй шууны нь яс хугарчих мэт тасхийн хугарав аа. Дараалалыг нь дарж татсан бүдүүн олсноосоо “хувь тавилангийн цулбуур атгасан” мэт салахгүй зуурч, өвөр зуураа хэрэлдэн хэмлэлдэж, хүчтэй түлхэлтээр дараалалаасаа мултарсан зарим нь эрэг дээр шидэгдсэн азгүй жараахай мэт эргээд орох гэж зүтгэн сандарч харагдах олныг атаархангуй харж зогссон Монголхүү:

-Одоо яая гэхэв, харьцгаая даа, гурвуулаа хэмээн санаа алдан өгүүлэхэд түрүүнээс хойш тасралтгүй шогшрон харуусах эхнэр нь:
-Бид хоёр ямар азгүй юм бэ, эртхэн мэдээд хоёр гурав хоногийн өмнөөс оочирлосон бол өдийд овоо урдуур оччихсон зогсож байхгүй юу хэмээн гашуудахад дэрэвгэр сормуустай мэлмэн алаг нүдэнд нь цэлсхийтэл бүрхэн ирсэн нулимс багтаж ядах мэт яах ийхийн зуургүй мэлтэсхийн хальж хацрыг нь даган урслаа. Монголхүү эхнэрээ аргадан тайвшруулж:
- За яахав дээ, хайраа... Хоёулаа өөр шугамаар хөөцөлдөе. “Өгдөг юмыг нь өгч байгаад” ч болов яаж ийгээд явцгаана даа хэмээн бодлогшронгуй өгүүлэхэд, цухалдаж бухимдсан гэргий нь:

Болор цомын тэргүүн шүлэг: ИЖИЙДЭЭ НАС ГУЙЖ БИЧСЭН ШҮЛЭГ Яруу найрагч М.Отгонбаяр

Ижийдээ нас гуйлаа

Зэрлэг улаан сарнаас

Зэлүүд сансрын од бүхнээс

Зэрэглээ бүжсэн хаврын цэнхэр өдрүүдээс

Зэлмэ, Сүбээдэй дээдсийн алтан сүнснээс

Шид идийн орчлонгийн нүд чихгүй бурхнаас

Шилийн уулын чимэг Алиа хонгор эзнээс

Шийтгэл нүглийг минь дэнслэх Эрлэг номун хаанаас

Шимийн архинд дуртай малчин айлын онгоноос

Хөхрөгчийн зулайд эрхлэх хөхөл цагаан үүлнээс

Хөл нүцгэн туучиж өссөн дуучин ялдам горхиноос

Хүсээгүй үедээ гамгүй тараасан залуу насныхаа алдаанаас

Хүссэн цагтаа жаргаж явсан зугаа цэнгэлт мөчүүдээс

Ижийдээ нас гуйлаа

Ижийдээ би нас гуйлаа

Амар мэнд эрэх энгийн сайхан ерөөлнөөс

Алтан дэлхийг хайрлах энгүүн сайхан сэтгэлтнээс

Уйлсан нулимсны дусал, дуулсан дууныхаа нугалаанаас

Уйтгарлан гуниглагч хүмүний зүрхний цохилт бүрээс

Амраглан дурлагч гоо уулнаасаа

Рашаанд усанд нь амьдрагч хөх хулганаас

Өвгөдийг минь тавьсан үрчлээт хүрэн энгэрээс

Өнөөдрийг надад өгсөн тэнгэрт буй эцгээсээ

Ижийдээ нас гуйлаа

Ижийдээ би нас гуйлаа

Хөгшин ижийдээ уйлан хайлан нас гуйлаа чиг

Хөлөрсөн зоос шиг харанхуй орчлонгийн юм бүхэн таг дуугуй

Хөөгдсөн гөрөөс шиг цаг хугацаа улам улмаар хурдлан довтолж

Хөвүүн насны минь гэнэн нүд сэтгэл дотроос дуугүй ширтнэм

Сайхан залуу ээждээ эрхэлж өссөн тэр л нас минь

Сансарын орон зайн юм бүхэнд үлдсэн байнам

Ижий таны минь ургуулсан энэ бие сэтгэл

Элээж дуусгаж чадахгүй ч байж мэдэх сүнс минь

Таны амлуулсан сүү мөр бүхэнд нь шингэсэн шүлэг минь үлдвэл

Та минь хүүтэйгээ цуг энэ ертөнцөд үүрд байх нь дээ ээж ээ

Дуугүй эрх хонгор тэр л насны минь аз жаргал

Дурсамжийн цэцэрлэгт бороо оруулсан уянгийн бодол болон үлдэх нь байна

Таны зааж өгсөн яруухан дуунууд, хүүгээ хайрладаг эх хэл тань

Тархи болоод зүрхэнд минь гэрэлтсээр л байна ээж минь,

Хувь тавилангийн болор эрхийг хутгаар огтолж болохгүй ч

Хувилгаан хөх тэнгэрийг хүний хүү эрхшээхгүй ч

Ганцаар ирсэн орчлонгоос гараад явчихаж болдоггүй ч

Газрын гаваар орсон ч нэр минь, үр минь үлдэх орчлон гэвчиг

Ижийд минь нас хайрлаач

Ирэх жилүүдийн миний аз жаргалыг оронд нь аваач

Зэрлэг улаан сарны дуугүй хаакираанд чихээ таглан суугаад

Зэлүүд ууланд цор ганцаар сууж ижийдээ нас гуйнам би...

\Соёлын гавьяат зүтгэлтэн, Д.Нацагдоржийн шагналт Санжийн ПҮРЭВ-ийн “УТГЫН ЧИМЭГ-2017” наадмын тэргүүн шагналт өгүүллэг\

Баарангийн даваанаас баруун хойш дуниартах цэнхэр уулын салхи урьхан хонгор. Хоёр их говиор хормойгоо хулдаж тэнгэрт завилсан адууны нэртэй аргамаг цэнхэр ууланд удам залгаж голомтоо бадраасан Мятав өөрийгөө тэр тэнгэрийн уулын эзэнд тооцно. Тэр цэнхэр уул, тэр хөх өвгөн хоёр аль алиндаа амь.

Тэр цэнхэр уул өвгөний залуу нас. Айлууд нүүж суух, худаг ус гаргаж хашаа хороо барина. Мятав залуудаа арван хуруугаа мойнийж, алд биеэ агштал хоршооны мал тууж нар салхинд үжирсээр нас биеийг эвхсэн нэгэн. Тэр цаг эдүгээ нэгэнт үлгэр болж, Мятав өдгөө тохитой насыг дөрөөлжээ. Дөч шүргэсэн түүний авгай авсан сураг тэр жил дайны цагийн өртөө зар мэт хоногтоо л тэр цэнхэр уулын айлаас айлд хүрсэн удаатай.

Мятавын эхнэр хотод малаа тушаадаг “Мах комбинат”-ын яргачин хүүхэн гэсэн тун таагүй үг чих шүргэсэн ч тэр хүүхэн унд ус сайтай, урин зөөлөн, олонтой нийцтэй учир төдөлгүй түмэнд сайн хэлэгдэж, Мятавыг олон жил мал туусны хэргээ бүтээсэн гэлцэв. Алтайнхан нэг саймсарсан хүндээ чөтгөр ч байсан нүүр буруулдаггүй зантай.

"Утгын чимэг 2017" дэд байр Н.Бадамжав.

Тэр гурван өдрийн турш нүгэлгүй харанхуй өтгөн балар тайгыг чиглэн мацаж явна. Өтгөн бавгар сахал нь цан хүүрэгт хөөрөгшсөн, өвдөгцөө шүргэсэн урт гараараа нэг муу жижигхэн модон чарга чирч, сэгсгэр малгай зантгар том духандаа духдуулан, оготогор ангийн дээлээ лавтайяа долоон алд илүү бугуйлаар бүслэж том хар сүх хавчуулсан түүнтэй энэ тайгад хүн байтугай баавгай ч таарсан сүрдэж хар чацга цувуулмаар. Хаа нэгхэн палбигар том гараа бээлийнээсээ шувтлан хөлс нь бөнжигнөх магнайгаа шувтлан зэрлэг араатных шиг өлсгөлөн, гал цогтой жижигхэн нүдээрээ хавь орчныг нэгжин хараад эрхий долоовор хуруугаараа завьжаа инчдэхэд том том цагаан шүд ярайна. Сахал үсэндээ баригдсан ч залуувтар харагдах боловч ширэлдсэн үсэнд нь мөнгөн сор сууж, нүднийх нь доогуур үрчлээ тогтож эхэлснээс харвал тийм ч залуу хүн биш аж.
Энэ тайгад юу байгааг бүгдийг нь би мэднэ гэх шиг хайнга итгэлтэй алхахад дөрөвхөн алхмын зайд саяхан л шаагиж байсан бяцхан хэрэмнүүд бүдүүн хушны нөмөрт биеэ хураан нуугдан, тэртээх цоорхойн хунгарт гэдсээ таттал зоогдсон бугын сүрэг хамаг хүчээрээ цас манаруулан зүтгэлсээр ойн гүн тийш чавхдан сураггүй болно. Харин ойн шаазгай энэ аварга амьтныг дагавал зүсэм улай олох ч юм бил үү гэсэн шиг итгэлтэйгээр энд тэнд нь нисэн бууж анхааралтай ажиглана. Өлмий дороос нь шахуу дэрхийн үргэх хур шувууны сүргийг ч аварга эр үл анзаарна.Модон чаргаа цариг цасан дээгүүр чирч, ул нь зоогдвол зомгол шиг хүдэр цээжиндээ өргөн хэсэгхэн явсанаа аажуухнаар энхрийлэх мэт тавьж цааш сүр пархийсэн алхаагаар нигүүрс, аньсны бут хугачин урагш тэмүүлнэ. Хараачлах байдлаас нь харвал тайгын гүн тийш улам ахихыг хүсч байгаа нь андашгүй.
Задгай цагаан талд бол хэр хүйтэн байгааг андахгүй мэдэж болно. Тайга ялимгүй задгайраад ирэхээр салхины хүч ширүүсч шилний үйрмэг шиг цасны ойлдосуудыг түүний нүүр өөд зүү шиг цацлана. Амьсгаа нь хүйтэн жаварлаг агаарт хөдөлгөөнгүй болж тогтоод уур манан дорхноо царцаж хүдэн болж ард үлдэнэ. Хөлийн дор царцуу цасны талстууд чарлаантайгаар ёолон шажигнаж, шувууд хүйтнээс дайжин бушуухан модод бараадахаар дэвэхээ нь больж зөвхөн сум шиг шунгиналдана.Мань эр ийм тал газар аль болох яарч чарган дээрх ачаа руугаа үе үе хяламхийлгэн гүйх шахам алхаагаа түргэсгэнэ.

Утгын чимэгт оролцож, "Тайгын зул цэцэг" өгүүлэгээрээ тусгай шагнал хүртсэн Санжаажавын Оюун.

Өвгөн оточ бурхантай гүнгэрвааныхаа өмнө нам суужээ. Жижиг хүрэн авдар дээрхи зулын гэрэл гүнгэрвааг гэрэлтүүлнэ. Намрын сүүл сарын жихүүвтэр энэ өдөр тайгын царамд гарч эмийн ургамал түүхээр явах гэж буй тул лус савдаг, ерэн есөн тэнгэр бурханд мөргөж, цэцгийн амь гуйж буй нь тэр. Түүний олбогийн хажууд баахан гялгар ууттай бэлэг сэлт хааш яайшхан овоолжээ. Шавилна гээд удаагүй нэгэн юу болсныг бүү мэд учир тоймгүй бэлэг сэлт өгч, та намайг тайгын цэцгэнд явахдаа аваад яваач гэж эх захгүй шалгаасанд өвгөн оточ эвгүйрхээд буй.
Багш мөргөж, залбирлаа дуусгаад эргэхэд залуу домботой цайнаас аягалан өглөө.

Чадалтай байсан бол..

Чадалтай байсан бол

Уураг  тархиараа угжин байж би хөгжүүлэхсэн

Униар дунд сүүмийн гэрэлтэх бүүдгэр оч адил

Урт замын эхэнд зогсоод улс монголоо өргөхсөн

Даанч би ганцаардал, үзэн ядалт,

Үхэж үл болох уртын урт өр төлөөс өчиг  цааз нь дэндсэн

Хатуу орчлонд өдөр хоногийг аргацаах жирийн нэгэн харц

Чадалтай байсан бол ...

Өдөржингөө би өрөөнийхөө буланд

Өвдгөө тэврээд өнгөрснийг зурлаа

Өвөл шиг аравдугаар сарыг

Шараар би тэнгэрийг нь

Цагаанаар би бяцхан горхийг 

Өөрийгөө харин хөх өнгөөр будлаа

Газарт байсан ганц тэр лонхийг 

Гагц би зуралгүй орхилоо

Өдөржингөө би өрөөнийхөө буланд

Өнгөрснийг тэврээд асгартал уйллаа

Нулимс минь надруу хялам ч хийлгүй

Нүүр буруулаад хувцсанд минь шингэлээ

Хэнд ч хэлээгүй тэр өдрийг залгиад

 би дахиж бодохгүй

Мартаж чадахгүй горхины чимээг цээжиндээ тээгээд

 зүүдэндээ л сонсьё

Өдөржингөө би өрөөнийхөө буланд 

Өөрийгөө тэврээд чихэр хүлхлээ

Би аавынхаа
Эгэлхэн нэгэн инээднийх нь цаанаас
Эгшиглэж үсэрсэн тод оч
Эрмэг залуу насных нь аагаас
Эмтэрч унасан ширхэг цог
Би аавынхаа
Зүүднээсээ нуусан нандин хүслээс нь
Зүрхэнд нь буусан үнэт эрдэнэ
Зөрлөгт туулсан зовлон гунигийг нь
Зөөллөж аснарсан инээд баяр
Би аавынхаа
Орхиод л ирсэн эгэл нэгэн төрхийг нь
Олоод л амьдарсан зол жаргал
Орчлонд зохиосон гэгээн дууных нь
Отгон нэгэн содон аялгуу
Би аавынхаа
Хойчийг эргэцүүлсэн уужим бодлоос нь
Ховхорч үлдсэн холч ухаан
Ханхар дулаан элбэг өврөөс нь
Хагдарч унасан амин заяа
Би аавынхаа
Эд эс бүхнийг нь шингээсэн
Элэгдэж дуусахгүй маргааш
Энэрэл хайр, ухааныг нь өвлөсөн
Эцэс төгсгөлгүй үргэлжлэлээ ...

#Drst 2016

Эрхлүүлж нялхаруулж эвийлэн хайлдаггүй ч

Энхрий сэтгэлдээ дүүгээ хайрладаг миний ах

Хорвоогийн олон аашнаас дүүгээ хамгаалж халхалдаг

Хоёрхон өгүүлбэрээр ухаарал хайрладаг миний ах

Зэмлэхэд тань дүү нь дуртай

Зэмлүүлж эмээх ахтай байх дэндүү сайхан 

Аавын хайр ээжийн энэрлийг санагдуулсан

Алсаас бараатай ханагар уул мэт миний ах

Онож алдахад минь ухааруулдаг

Орчлонд хат суусан миний түшиг миний ах

Миний мэдэх хийморьлог монгол эр хүн

Мишээж инээх ноён оргил миний ах.

Үхэр харгана цөөхөн хоног цэцэглэдэг шар цэцгээрээ гоён үзэсгэлэнгээ гайхуулах мэт тонголзох агаад халуун нарнаас зугтаж голын сэрүүн эрэг дээр очихын хүслэн болсон гэлтэй хонин сүрэг харганы сүүдэр даган гүйж бөөгнөрөн хорох аж.
Гэрэл бүсгүй өнгө нь гандмал ч цэвэрхэн хийцтэй хөх торгон дээлээ тайлж эмээлийнхээ араар ганзагаараа дарчихаад морио хөтлөн хониныхоо араас алгуурхан алхахдаа хөх пансан алчуураараа нүүрэн дээрээ буух ялааг үргээж сэтгэлийн гүнд байнга бодогдох Галтыг санан дурсаж алхана.

Борооны түрүүчээр боссон салхи хэдэн гэрийн тавиуртай ааруулыг авч шидэн, аргалаа бүтээхээр гүйлдсэн авгай хүүхнүүд шуурганд хийссэн адсага ширдэгтэй хөөцөлдөж, айлуудын дээвэр туурга хөвсөлзөн, ноход хуцаж, саяхан тугалсан сарлагийн үнээ зэл өөдөө саагчих нь гантай жилийн араншин гэлтэй.

Борооны өмнө шороо, боохойн өмнө хэрээ гэгчээр газар тэнгэр нийлтэл шуурсан шороо тоос, борооны түрүүчийн том том ширхэгт нам цохиулж, ангамал хуурай хөрснөөс анхилам чийг үнэртэнэ. Баруун хойноос цайрсан бороо юу юугүй хаядгийн даваан дээр тав аравхан дусал шидлээд салхи нь эргэчихэв бололтой.

-Миний муу түнтгэр хүү яваад нэлээд хэд хоночихлоо. Унаа мал нь зүгээр л байдаг байгаа даа. Таньж, мэдэхгүй айлд хүн, хүний аргыг олох гээд бөндөгнөж яваа шүү байхдаа. Тэнгэрийн тамгатай, зайран багш минь ганц хүүгээрээ толгойгоо түшүүлэх ерөөлтэй л юм байлгүй. Хэдэн охид нь хялалзаж цэхэлзээд дургүйг нь хүргэчихвий. Гайгүй сайн захисан юмсан. Хаячихаад давхиад ирж чадах л хүн шүү... Харин тэр том охин нь сүрхий ухаалаг бүсгүй харагдсан. Хүүг минь өөрсдөө дуудчихаад гайгүй шүү байгаа даа гэж үймэрч самгардсан бодолдоо ээрэгдэн, хөрзөнгийн галд бөөр нь улайссан зуухан дээр ээзгий ширгээн суугаа самганыг Балгиа удган гэнэ.
...Урсан одох цаг хугацаа хүмүүн биеийг минь гамгүй элээж, гоо үзэсгэлэн хийгээд залуу нас, омголон зан хийгээд ухаарлын уянга бодлын чанадад уусан шингэж, дотоод сэтгэлд ярган, дотроосоо гэгээ татуулах бүсгүй намба надад суугаа юу гэмээр. Энэ л богинохон зайнд яасан ихийг амжуулаа вэ.
Тиймээ. Хорвоод бүтээсэн үйлс бүхэн минь мөнх тэнгэрийн таалал буй хэмээн бишрэн залбирах Балгиа удган залуу нас, гэгээн хайраа дурсан нулимс унаган суугаа нь энэ билээ.


(Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл бичих | Өгүүллэг | Оноо: 0/0 | Зохиогч : Пүрэвсүрэн Соёрхын )

Аймгийн нэгдсэн эмнэлэгт энэ шөнө дуудлага тасарсангүй. Эмчийн албанд тангараг өргөсөнөөс хойш цахилж одсон хорин жилийн хугацаанд ийм шөнө олон л байсан санагдавч өнөөдрийнх шиг аяга кофе уух завгүй баруун зүүн жигүүрлүү гүйсээр хоносон шөнө таараагүй мэт.
Нуруу чилж, хоёр хөл эзэнгүй мэт салхийн бохироход ойрхон санагдана.
Аль эсвэл цаг хугацааны хуулиар урсан одох мөч бүрд зүүгдэж одоод мартагдсан байхыг үгүйсгэхгүй.
Хүнд өвчтөнг алдчихгүйн тулд хөлс дуслуулан зүтгэсээр арайхийн торгоож хэсэгхэн амрах зуур энэ л хуучин цонхоор харж зогсох дуртайсан.
Эмнэлэгийн баруун талын шинэхэн байранд айлууд нүүн орсоор л байна даа. Сайхан юм даа. Хүмүүсийн амьдрал хангалуун л байна. Ийм нэг байранд ороод муу хөгшинөө баярлуулахсан. Даанч тийм боломж надад заяасангүй дээ.


(Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл бичих | Өгүүллэг | Оноо: 0/0 | Зохиогч : Пүрэвсүрэн Соёрхын )

Ноён хөх шувуу
Үзэгдэх, дасах аль нь билээ ч гэсэн
Үүрд хамт байсан ноён хөх шувуу
Алдаа болоод хараагдсан нь олон ч
Сэтгэлд эгшиглэнт цагаан суврага болоод
Энэ биенээс минь эгшин ч тасраагүй хүлээтэй хөх шувуу.
Илүү дутуу хөөрөл ба шаналант мөрөөдөл,
Их шунал, галзуурал, дон, хэтрүүлэл,
хийрхэл, гажиг гачаалт, гай зовлонт найдваргүйчүүд жин дарсан
Эрх чөлөөн дунд элж яваа
Өөрийгөө зугаацуулагч
Өөнтөгч хүн шувуудын хүслээр болдогсон бол
Горил ба бурхан судлалаар ертөнцийн амгалан оргилдоо хүрсэн бол
Голт бор цэцгээ, гоо охид үзэсгэлэнт хорин таван насаа мөнхөд хадгалсан бол
Годог хүлээхгүй, хотын даргаа хүлээхгүй.
Хоёулаа ирдэгсэн бол...

2017.05 сар

Баттөрийн Мянганмягмар

Хээр-Агаарт алжаан анирт умбах
Хэц бэлээр жаргалын найман морь зүүдэнд хатирах
Хэний ч хүрээгүй газар дэлхийн чанадад очих
Хэсэг зуурд уулсыг бишэрч дэргэд нь саатан. Салж чадахгүй болох. Энд л
Ургаж, удаан жил уяран гандаж
Тал юундаа тайвуу айвуу амьдарч
Уусан сүүнээс усан нулимс хүртэл
Та бидний хал хатуужил эвлэх
Мөн
Хөдөө ба хот балгад, хөеө мэт цуглуулага
Хүний санаанд урсах хөгжим хөг
Бодлыг минь тээгч бор чөмөг
Бор газар, бодьсадвын тусыг олсон хөрс ч энд л байх.

2017.08 сар Баттөрийн Мянганмягмар

Их нүүдэлч

Алтан тэмээлзгэн

Дөлгөөн уулсаас

Аг чиг дуугүй гэрэлт орон зай руу

Алсарч одсоор. Амгаланг олохоор

Илиадын нутгаар шагайж үзвэл

Эрчис саарав. Эргэж үзүүтээ

Цомирлогоо дэлгэх ертөнцөө харуутаа

Шунгаж алдав

Өвсөнд шигдэж орохоор

Үлдэж, Үл олдохоор

Наалдах хачиг

Эрдэнэд шунах гуур мэт сэтгэн

Бүлээн шороотоо санж мэтгэн

Бүтэн биеээ үрж хоосортол зүтгэв.

2017.07 сар

Баттөрийн Мянганмягмар

Баатар МУИС-д эдийн засагч мэргэжлээр суралцаж байхдаа Боловсролын их сургуулийн  англи хэлний багш орчуулагч мэргэжлээр суралцаж байсан Должмааг анх сургууль хоорондын нэгэн тэмцээн дээр харж нутгийн нэгэн бүсгүйгээрээ дамжуулан танилцаж жил гаран үерхээд сургуулиа төгссөн зунаа нутагтаа дагуулан очиж аав ээждээ танилцуулаад намар нь хуримаа хийж нэг гэрт оров. Залуу хосуудын баяр хөөр үргэлжилж  хавар нь хүүтэй болсон ч  гурван сар гарантай хүүгээ алдаж тэдний гэр бүлийг уй гашуу нөмрөв .Баатар ч сэтгэлээр унаж байнга архи ууж хэд хоног гэртээ ирэхгүй гадуур явдаг болсон бөгөөд ажлаа хаяж өөрөөсөө эгчмэд нэгэн бүсгүйтэй холбогдож тэднийхээсээ гарахаа байсан учир Должмаад салахаас өөр арга байсангүй .Хүүхдээ алдаж нөхрөөсөө салаад сэтгэл санаа нь хүнд байсан тул ганц төрсөн эгч нь хашаандаа буулгаж хуучин аав ээжийнхээ гэрийг сэлбэж засан  барьж өгөв .

(Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл бичих | Өгүүллэг | Оноо: 0/0 | Зохиогч : Тайванжаргал Н )

Өглөөний сэрүүн агаарыг бүлээсгэхийг яарах мэт том улаан нар дүнхийн мандаж илч гэрлээ харамгүй түгээх бөгөөд өвсөн дээр буусан шүүдэр наранд алтан ганжир адил гялтагнана.Хааяахан усны шувуудын ганганалдах чимээ өглөөний анирын чимээ цууриаг улам тод чимээлэх аж.

Толгой дээр нь бөмбөр дэлдэх мэт нүргэлэн газар чичрэх мэт болоход өглөө эрт адуундаа яваад гэртээ ирээд түр зүүрмэглэсэн Балган огло харайн босон гарвал маш олон адуу туусан дөрвөн морьтой хүн тэдний хажуугаар өнгөрч байв.Балган юун хүмүүс юм бол гэж бодон мориндоо хойноос нь давхиж очвол гол дээр адуугаа тогтоон адуучид мориноосоо бууж байлаа. Балган

khuv5-032.JPG
Хэмжээс: 600x450 79k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4384

flo-004.JPG
Хэмжээс: 600x450 64k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4384

IMG_1087.jpg
Хэмжээс: 600x449 66k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4054